łaskawie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

w sposób, który świadczy o tym, że ktoś jest przychylny i wspaniałomyślny, choć zajmuje wyższą pozycję niż inni

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

wyjątkowo łaskawie
uśmiechnąć się; kiwnąć, skinąć dłonią, głową...; spojrzeć, wysłuchać kogoś; odpowiedzieć, powiedzieć, przyznać, rzec, wyjaśnić, zapytać, zezwolić łaskawie
bardzo, wielce; zbyt; niezbyt; nieco łaskawie

	Ukochana małżonka naszego pana zmierzyła mnie od stóp do głów spojrzeniem wyniosłej bogini, potem uśmiechnęła się łaskawie kącikiem ust i przyzwała mnie ku sobie delikatnym gestem. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
	Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za zmarłego Twojego sługę N. [...], którego [...]rocznicę śmierci obchodzimy. źródło: NKJP: Stanisław Jasionek: Rodzinny przewodnik po życiu wiarą, 2009
	[...]mężczyźni zatrzymują się przy krawężniku i uchylają kapeluszy; pan prezydent dostojnie i zarazem łaskawie uchyla cylindra na obie strony ulicy. źródło: NKJP: Józef Hen: Dziennik na nowy wiek, 2009
	Jak będziesz czegoś potrzebować, przyjdź do mnie – dodał jakby nieco łaskawiej. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004

część mowy: przysłówek

stopień równy	łaskawie
stopień wyższy	łaskawiej