sceptyczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

świadczący o krytycznym i powątpiewającym podchodzeniu do czegoś, nawet jeśli przez innych jest to akceptowane bez zastrzeżeń

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

sceptyczny komentarz, stosunek do czegoś, ton, uśmiech; sceptyczna ocena czegoś; mina; sceptyczne nastawienie, podejście do czegoś; postawa sceptyczna; stanowisko sceptyczne; opinie sceptyczne

	Widać wyraźnie, że mimo milionów, jakie reklamodawcy wydają, by nakłonić ludzi do kupowania swych produktów, nastawienie konsumentów jest, delikatnie mówiąc, sceptyczne. źródło: NKJP: Tara Parker-Pope: Przemysł reklamowy, Gazeta Wyborcza, 1995-07-17
	- Zawsze marzyłam o mądrym, doświadczonym mężczyźnie, który by mnie rozumiał, na którym mogłabym polegać, ufać mu - zwierzała się Julii, przytakującej jej słowom ze sceptycznym uśmieszkiem kobiety dobrze znającej życie. źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
	Co, nie wierzy pan? - Smykała podniósł głos, widząc sceptyczną minę Wilka. - Mam dowody, proszę! źródło: NKJP: Tomasz Klarecki: Wilk... i śmierć bankiera, 2006
	Mimo wielu sceptycznych początkowo reakcji, dynamika sytuacji międzynarodowej potwierdziła słuszność naszej diagnozy. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 21.01.2004

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

fr. sceptique

z gr. skeptikós 'powątpiewający, krytyczny'

Od: sképtomai ‛obserwuję’