sumienie

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. świata

  • Definicja

    2.

    książk.  osoba, która ma duży autorytet i przypomina o podstawowych wartościach mogących ulec zapomnieniu
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    stosunki, grupy i organizacje społeczne

  • Połączenia
    • sumienie Europy, ludzkości, narodów, świata; lewicy
  • Cytaty

    Pisarze przestali być sumieniem narodu, władza już się ich nie boi [...].

    źródło: NKJP: Ryszard Marek Groński: Nauka pływania dla topielców: wypisy z histerii najnowszej 1989-1998, 1999

    Odważnej decyzji sędziów przyklasnął Desmond Tutu, anglikański arcybiskup z RPA, uznawany za sumienie Afryki.

    źródło: NKJP: Papierowa sprawiedliwość, Polityka, 2009-03-14

    Polska przez lata nazywała się sumieniem narodów i była nim. Polscy żołnierze ginęli na różnych frontach walki za waszą i naszą wolność.

    źródło: NKJP: Krzysztof Burnetko, Witold Bereś: Marek Edelman. Życie. Po prostu, 2008

    Zakładała domy umierających i domy dziecka. Przebywała wśród chorych i nędzarzy, przynosząc im ulgę i pociechę. Dlatego nazywano ją sumieniem świata.

    źródło: NKJP: Dziennik Matki Teresy, Dziennik Polski, 1999-10-09
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. sumienie
    		 sumienia
    D. sumienia
    		 sumień
    C. sumieniu
    		 sumieniom
    B. sumienie
    		 sumienia
    N. sumieniem
    		 sumieniami
    Ms. sumieniu
    		 sumieniach
    W. sumienie
    		 sumienia
  • Składnia
    bez ograniczeń + sumienie +
    CZEGO
  • Pochodzenie

    St.pol. sąmnienie (od XIV w. < ogsłow. *sǫmьněnьje). Rozwój postaci polskiej: sąmnienie > sumnienie (z zanikiem nosowości przed spółgłoską -m) > sumienie (z uproszczeniem grupy spółgłoskowej -mń- > -m'-).
    Por. st.pol. czasownik sąmnieć się ‘mieć wątpliwości, sprzeciwiać się; bać się, lękać się, obawiać się czegoś’ (Bor)