dziw, że

Zimy były długie i mroźne, do minus 40 stopni. Paliło się w piecu łozą zbieraną latem nad jeziorem i suszonym wtedy na słońcu krowim łajnem, zwanym kiziakiem. Dziw, że jakoś przeżyliśmy tę biedę.

źródło: NKJP: PTASIŃSKA IWONA: Czas bezpowrotnie straconego dzieciństwa, Dziennik Bałtycki, 2006-11-24

Ciernie przytrzymywały szaty biegnącej i sądziła, że już chwytają ją wiedźmy. Dziw, że nie umarła ze strachu.

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952

Sołowczanie, naród leniwy, lubią kartoszkę i za to, że trudu wielkiego nie trzeba - wystarczy zakopać, okopać i wykopać. Ani pielenia, ani podlewania, żadnych rozsad. Inne kultury, wymagające większej pieczołowitości, rzadko się tutaj spotyka. Trochę pomidorów w parnikach, gdzieniegdzie truskawki, rzepa i szczaw, a hodujących kwiaty można na palcach jednej ręki zliczyć. Nie dziw, że nasz ogród najpierw Sołowczan osłupił, a potem machnęli nań ręką: inostrancy.

źródło: NKJP: Mariusz Wilk: Wilczy notes, 2007

To jest myśl. Aż dziw, że im taki prosty sposób nie przyszedł wcześniej do głowy.

źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954