ciężkość

Nastał wreszcie magiczny rok 1991. Pojawiło się wtedy mnóstwo rewelacyjnych płyt – jedną z nich było nowe wydawnictwo Metalliki, nazywane potocznie „Czarnym Albumem”. Był to zwrot. Muzycy postawili nie na szybkość, a na ciężkość grania.

źródło: NKJP: Piotr ‘Pi’ Gołębiewski: Pot i Kreff: Nie serwują szajsu!, Esensja 05 (LXXVII), 2008-06

Największe wrażenie robi zwłaszcza grający na basie Adrian „Adi” Plech. Choć nie wychodzi przed szereg, to głównie dzięki jego partiom kompozycje zyskują na ciężkości.

źródło: NKJP: Piotr ‘Pi’ Gołębiewski: Hard rock bez szoku, Esensja 01 (LXXIII), 2008-02

„Bandolier” to płyta, na której udało się perfekcyjnie połączyć w jedną, w pełni zwartą całość niezwykłą ciężkość brzmienia sekcji rytmicznej (bas, perkusja) z finezyjnymi, pełnymi polotu i, o dziwo, lekkości partiami gitary.

źródło: NKJP: „Bandolier”, Dziennik Polski, 2003-05-23

Walor wiąże się z poczuciem ciężaru koloru, ponieważ barwy i odcienie jasne są lekkie i ulotne, a ciemne sprawiają wrażenie ciężkości i masywności.

źródło: NKJP: Internet