-
kraje położone poza granicami własnego kraju - państwa
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny -
- pobyt, praca, życie; Polacy, rodacy; prezydent (RP), rząd, siły zbrojne, władze na obczyźnie
- urodzony, wychowany, zamieszkały na obczyźnie
- mieszkać, pozostać / pozostawać, pracować, przebywać, spędzić ileś lat, żyć na obczyźnie
-
W najbliższym czasie spodziewany jest powrót z obczyzny Małgorzaty Bąk.
źródło: NKJP: (DW): Rekordowa wygrana, Dziennik Polski - Nowy Sącz, 2000-11-06
Wędrowali z ojczystego kraju na obczyznę.
źródło: NKJP: Alfons Filar: Śladami tatrzańskich kurierów, 1995
Zaczepił się w kopalni w Zabrzu. Trzy lata pracował na przodku. [...] Dobrze mi tam było, ale to obczyzna. Ludzie inni, Ślązaki.
źródło: NKJP: Joanna Gospodarczyk: Konkurs \„Temat otwarty\” - III nagroda, Gazeta Wyborcza, 1992-07-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obczyzna
obczyzny
D. obczyzny
obczyzn
C. obczyźnie
obczyznom
B. obczyznę
obczyzny
N. obczyzną
obczyznami
Ms. obczyźnie
obczyznach
W. obczyzno
obczyzny
-
psł. *obьtjina 'wspólnota, wspólna własność, teren wspólnie użytkowany'
W języku polskim zastąpiono pierwotny przyrostek *-ina ekspansywnym -izna; na stary wyraz nawarstwiły się nowsze derywaty od obcy 'cudzy', stąd obczyzna 'obce kraje'; zob. obcy