-
1.
książk. granica państwa lub innego terytorium -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
typy terytoriów, podział administracyjny
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
stosunki międzynarodowe -
- południowa, północna, wschodnia, zachodnia; państwowa; polska, polsko-czeska, rosyjska rubież
- rubież Polski, Rzeczpospolitej; Wielkopolski
-
Tuż po otwarciu rubieży przez III RP odwiedzało nas rocznie 18 mln cudzoziemców, ostatnio już pięciokrotnie więcej.
źródło: NKJP: Bardzo czysty pieniądz , Dziennik Polski - Magazyn, 1999-04-15
W dobie zacierania granic jednoczącej się Europy kwestie związane z przekraczaniem naszych południowych rubieży przez pieszych turystów nabierają nowego znaczenia.
źródło: NKJP: (RAV): Nowe przejścia w Tatrach?, Dziennik Polski - Podhale, 2002-06-24
Na wszystkich etapach kontroli celnej chodzi głównie o sprawdzenie czy przewoźnik transportuje przez rubież rzeczywiście ten towar, który figuruje w dokumentach i czy nie oszukuje co do jego ilości.
źródło: NKJP: Na granicy, Dziennik Polski - Magazyn, 1998-02-04
Polski biznes wiąże ostatnio wielkie nadzieje z wprowadzeniem zasady zwrotu podatku VAT na rubieży, bowiem potencjał finansowy sąsiadów ze Wschodu szacuje się na 70 mln dolarów, które mogłyby być wydane w Polsce.
źródło: NKJP: Bardzo czysty pieniądz, Dziennik Polski - Magazyn, 1999-04-15
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rubież
rubieże
D. rubieży
rubieży
C. rubieży
rubieżom
B. rubież
rubieże
N. rubieżą
rubieżami
Ms. rubieży
rubieżach
W. rubieży
rubieże
-
Zapożyczenie wsch. słow.: st.rus. rubežь ‘znak wycięty na drzewie; miedza, granica’, ukr. rubíž m. ‘rubież, granica; kraniec’, ros. rubéž m. ‘granica, kraniec, kres, skraj’ < psł. *rǫbežь ‘cięcie, nacięcie; skraj, granica’, od psł. czasownika *rǫbiti (zob. rąbać ).
Rodzima postać rąbież ‘kraj, koniec; granica’ poświadczona w st.pol. , szczątkowo zachowana w gwarach.