rozmach

[...] jak Ula rzuciła chleb, to on się przestraszył dużo mniej, tylko tyle, że się trochę cofnął - rzekła Pestka. - Bo nie wzięła takiego rozmachu, jak ty.

źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1990

[...] srebrna kula służąca do zabawy i rozrywki ludzi dorosłych może być równocześnie granatem, który ktoś cisnął z bramy, aby ratować dwoje ludzi idących spokojnie w porze południowej, i butelką benzyny, którą się rzuca z rozmachu w zamkniętych w stalowym pudle ludzi, którzy się później palą i są podobni do żywych pochodni [...].

źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 2001

Z krótkiego rozmachu wbił ostrze w bok wyższego mężczyzny. Czuł, jak klinga zatrzymuje się na żebrze.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004

Z kuchni wyszła pani Helenka z miednicą pełną brudnej wody. Podeszła do krzaków porzeczek i wylała z rozmachem.

źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Niebieski szklarz, 1996