polecieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. pobiec dokądś w pośpiechu

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Profesor poleciał na skargę do rektora.

źródło: NKJP: Helena Amiradżibi-Stawińska: Wspomnienia, Gazeta Wyborcza, 1994-12-02

Któraś z dziewczyn poleciała po Przemka.

źródło: NKJP: Internet

Pali się pod lasem! Polecieli wszyscy.

źródło: NKJP: Miron Białoszewski: Donosy rzeczywistości, 1973

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poleciałem +(e)m poleciał	poleciałam +(e)m poleciała	poleciałom +(e)m poleciało	polecieliśmy +(e)śmy polecieli	poleciałyśmy +(e)śmy poleciały
2 os.	poleciałeś +(e)ś poleciał	poleciałaś +(e)ś poleciała	poleciałoś +(e)ś poleciało	polecieliście +(e)ście polecieli	poleciałyście +(e)ście poleciały
3 os.	poleciał	poleciała	poleciało	polecieli	poleciały

bezosobnik: poleciano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		polećmy
2 os.	poleć	polećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poleciałbym bym poleciał	poleciałabym bym poleciała	poleciałobym bym poleciało	polecielibyśmy byśmy polecieli	poleciałybyśmy byśmy poleciały
2 os.	poleciałbyś byś poleciał	poleciałabyś byś poleciała	poleciałobyś byś poleciało	polecielibyście byście polecieli	poleciałybyście byście poleciały
3 os.	poleciałby by poleciał	poleciałaby by poleciała	poleciałoby by poleciało	polecieliby by polecieli	poleciałyby by poleciały

bezosobnik: poleciano by

bezokolicznik: polecieć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poleciawszy

gerundium: polecenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: lecieć

Rz_osobowy

+

polecieć

+

(DOKĄD)

Zob. lecieć