brzmieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	brzmiałem +(e)m brzmiał	brzmiałam +(e)m brzmiała	brzmiałom +(e)m brzmiało	brzmieliśmy +(e)śmy brzmieli	brzmiałyśmy +(e)śmy brzmiały
2 os.	brzmiałeś +(e)ś brzmiał	brzmiałaś +(e)ś brzmiała	brzmiałoś +(e)ś brzmiało	brzmieliście +(e)ście brzmieli	brzmiałyście +(e)ście brzmiały
3 os.	brzmiał	brzmiała	brzmiało	brzmieli	brzmiały

bezosobnik: brzmiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę brzmiał będę brzmieć	będę brzmiała będę brzmieć	będę brzmiało będę brzmieć	będziemy brzmieli będziemy brzmieć	będziemy brzmiały będziemy brzmieć
2 os.	będziesz brzmiał będziesz brzmieć	będziesz brzmiała będziesz brzmieć	będziesz brzmiało będziesz brzmieć	będziecie brzmieli będziecie brzmieć	będziecie brzmiały będziecie brzmieć
3 os.	będzie brzmiał będzie brzmieć	będzie brzmiała będzie brzmieć	będzie brzmiało będzie brzmieć	będą brzmieli będą brzmieć	będą brzmiały będą brzmieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		brzmijmy
2 os.	brzmij	brzmijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	brzmiałbym bym brzmiał	brzmiałabym bym brzmiała	brzmiałobym bym brzmiało	brzmielibyśmy byśmy brzmieli	brzmiałybyśmy byśmy brzmiały
2 os.	brzmiałbyś byś brzmiał	brzmiałabyś byś brzmiała	brzmiałobyś byś brzmiało	brzmielibyście byście brzmieli	brzmiałybyście byście brzmiały
3 os.	brzmiałby by brzmiał	brzmiałaby by brzmiała	brzmiałoby by brzmiało	brzmieliby by brzmieli	brzmiałyby by brzmiały

bezosobnik: brzmiano by

bezokolicznik: brzmieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: brzmiąc

gerundium: brzmienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: brzmiący

odpowiednik aspektowy: zabrzmieć

psł. *brьněti