-
1.
postawa właściwa komuś, kto liczy się z faktami i trafnie ocenia rzeczywistość oraz wybiera właściwe środki prowadzące do celu -
Ms. lp wymawiany: [realiźmie] lub [realizmie].
-
[realism] lub [realizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- chłodny, głęboki, trzeźwy, zimny; życiowy realizm; realizm ekonomiczny, gospodarczy, polityczny
- realizm w działaniach, w ocenie
- realizm i odpowiedzialność, realizm i pragmatyzm; obiektywizm i realizm, rozsądek i realizm
- przejaw; brak, doza; poczucie; wymóg realizmu
- realizm cechuje kogoś; nakazuje coś
- wymagać; pozbawiony realizmu
- zachować realizm
- kierować się realizmem
- nawoływać do realizmu
-
Dziś partia Iliescu twierdzi, że głosiła trzeźwy realizm, podczas gdy utopiści z rządzącej koalicji trawili czas na mrzonki.
źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Rumunia przed szczytem NATO w Madrycie, Gazeta Wyborcza, 1997-07-05
Podejście rządu do budżetu na rok 1992 charakteryzowało się większym realizmem i pragmatyzmem. Wyrażało się to m.in. w aprobacie wysokiego deficytu budżetowego.
źródło: NKJP: Stanisław Owsiak: Finanse publiczne, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. realizm
realizmy
D. realizmu
realizmów
C. realizmowi
realizmom
B. realizm
realizmy
N. realizmem
realizmami
Ms. realizmie
realizmach
W. realizmie
realizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. Realism
fr. réalisme (pocz. XIX w.)
niem. Realismus (2 połowa XVIII w.)
z p.-łac. realis 'prawdziwy, rzeczywisty'
Bezpośrednim źródłem zapożyczenia do polszczyzny był - jak w wypadku wielu zapożyczeń na -izm - język francuski.