-
2.
kultur. kierunek w literaturze i sztuce, którego przedstawiciele wiernie i szczegółowo odtwarzają rzeczywistość -
Używany jako składnik terminów specjalistycznych, np. realizm magiczny , realizm krytyczny .
Ms. lp wymawiany: [realiźmie] lub [realizmie]. -
[realism] lub [realizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
- powieściowy realizm
- realizm fotografii, obrazu, opowieści, treści; szczegółów
- realizm w literaturze, w muzyce, w sztuce
- realizm i naturalizm, realizm i symbolizm; idealizm i realizm, romantyzm i realizm
- twórca; sztuka; epoka, konwencja, zasada realizmu
- spór, walka o realizm
-
Realizm i naturalizm nawet przy największym wkładzie inwencji indywidualnej artysty z natury rzeczy były sztuką odtwórczą, naśladowczą.
źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994
Polski realizm, wspólnie z realizmem rosyjskim, był niezwykle oryginalny - w porównaniu z osiągnięciami niemieckimi, włoskimi, a nawet francuskimi.
źródło: NKJP: Barbara Ziembicka: Najprostszą drogą: rozmowy z artystami, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. realizm
realizmy
D. realizmu
realizmów
C. realizmowi
realizmom
B. realizm
realizmy
N. realizmem
realizmami
Ms. realizmie
realizmach
W. realizmie
realizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. Realism
fr. réalisme (pocz. XIX w.)
niem. Realismus (2 połowa XVIII w.)
z p.-łac. realis 'prawdziwy, rzeczywisty'
Bezpośrednim źródłem zapożyczenia do polszczyzny był - jak w wypadku wielu zapożyczeń na -izm - język francuski.