nabrać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wchłonąć, wziąć coś w siebie, napełniając się tym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

nabrać oddechu, powietrza, tchu; wody

Flisak przewiózł ich w górę Dunajca w okolice Hukowej Skały, a następnie miał zawrócić w stronę Szczawnicy. W tym miejscu trafił na zbyt wysoką falę. Tratwa nabrała wody i wywróciła się do góry dnem. Wszyscy uczestnicy spływu wpadli do Dunajca.

źródło: NKJP: Mariusz Pietrzyk: Nie rozdrapywać ran, Trybuna Śląska, 2004-02-20

Poczuwszy, że jest wewnętrznie gotowa, nabrała tchu - i z góry uszczęśliwiona tym, że nareszcie zwierzy przyjaciółce swoją tajemnicę - podniosła oczy.

źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1990

Zbiegł na dół, otworzył drzwi, potrząsnął głową, jakby wynurzył się z wody. Gdy nabrał gwałtownie powietrza, poczuł ból, jakby coś rozrywało mu płuca.

źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	nabiorę	nabierzemy
2 os.	nabierzesz	nabierzecie
3 os.	nabierze	nabiorą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nabrałem +(e)m nabrał	nabrałam +(e)m nabrała	nabrałom +(e)m nabrało	nabraliśmy +(e)śmy nabrali	nabrałyśmy +(e)śmy nabrały
2 os.	nabrałeś +(e)ś nabrał	nabrałaś +(e)ś nabrała	nabrałoś +(e)ś nabrało	nabraliście +(e)ście nabrali	nabrałyście +(e)ście nabrały
3 os.	nabrał	nabrała	nabrało	nabrali	nabrały

bezosobnik: nabrano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nabierzmy
2 os.	nabierz	nabierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nabrałbym bym nabrał	nabrałabym bym nabrała	nabrałobym bym nabrało	nabralibyśmy byśmy nabrali	nabrałybyśmy byśmy nabrały
2 os.	nabrałbyś byś nabrał	nabrałabyś byś nabrała	nabrałobyś byś nabrało	nabralibyście byście nabrali	nabrałybyście byście nabrały
3 os.	nabrałby by nabrał	nabrałaby by nabrała	nabrałoby by nabrało	nabraliby by nabrali	nabrałyby by nabrały

bezosobnik: nabrano by

bezokolicznik: nabrać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nabrawszy

gerundium: nabranie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	nabranie	nabrania
D.	nabrania	nabrań
C.	nabraniu	nabraniom
B.	nabranie	nabrania
N.	nabraniem	nabraniami
Ms.	nabraniu	nabraniach
W.	nabranie	nabrania

imiesłów przymiotnikowy bierny: nabrany

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	nabrany	nabrany	nabrany	nabrane	nabrana
D.	nabranego	nabranego	nabranego	nabranego	nabranej
C.	nabranemu	nabranemu	nabranemu	nabranemu	nabranej
B.	nabranego	nabranego	nabrany	nabrane	nabraną
N.	nabranym	nabranym	nabranym	nabranym	nabraną
Ms.	nabranym	nabranym	nabranym	nabranym	nabranej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	nabrani	nabrani	nabrane	nabrane
D.	nabranych	nabranych	nabranych	nabranych
C.	nabranym	nabranym	nabranym	nabranym
B.	nabranych	nabranych	nabranych	nabrane
N.	nabranymi	nabranymi	nabranymi	nabranymi
Ms.	nabranych	nabranych	nabranych	nabranych

odpowiednik aspektowy: nabierać

Składnia

+

nabrać

+

CZEGO

Pochodzenie

Zob. brać I