-
1.
to, co jest dla kogoś konieczne w danej sytuacji -
[potszeba] lub pot. [poczszeba]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- bezwzględna, duża, głęboka, nieodparta, ogromna, paląca, wielka; istotna, szczególna, ważna; konieczna, niezbędna, uzasadniona, zasadna; nagła, pilna; społeczna; realna, rzeczywista; naturalna, oczywista potrzeba
- potrzeba integracji, kontaktu z kimś, współpracy, wymiany; ochrony, pomocy; bezpieczeństwa, bliskości, miłości, samotności; nowelizacji, poprawy, reformy, zmiany; dokonania czegoś, opracowania czegoś, wykonania czegoś
- potrzeba i celowość, potrzeba i konieczność; potrzeby i pragnienia, potrzeby i upodobania
- świadomość potrzeby
- potrzeba istnieje rodzi się, zachodzi, zrodziła się
- czuć, odczuwać; akcentować, dostrzegać, kwestionować, negować, podkreślić, uzasadniać, widzieć, zgłaszać potrzebę
- kierować się jakąś potrzebą
- działać bez potrzeby; powstać z potrzeby
- wskazać na potrzebę czegoś; wątpić w potrzebę
-
Niezaspokojenie potrzeby miłości, przynależności i bezpieczeństwa powoduje przeżycia lękowe, zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego.
źródło: NKJP: Jadwiga Mazur: Przestają wychowywać…, Wychowawca, 2009-12
Stworzenie przez Sowietów bomby atomowej w 1949 roku wzmogło pilną potrzebę dokończenia programu obrony powietrznej, ponieważ Stany Zjednoczone jako takie były teraz zagrożone atakiem nuklearnym.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
Nie widzimy potrzeby, żeby zwiększać stawki żywieniowe.
źródło: NKJP: Sprawozdania stenograficzne Sejmu RP, 22.12.2004
Dobrych rozwiązań nie ma potrzeby zmieniać.
źródło: NKJP: Witold Blady: Primera dla konserwatystów, Dziennik Bałtycki, 1999-09-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. potrzeba
potrzeby
D. potrzeby
potrzeb
C. potrzebie
potrzebom
B. potrzebę
potrzeby
N. potrzebą
potrzebami
Ms. potrzebie
potrzebach
W. potrzebo
potrzeby
-
+ potrzeba + CZEGO+ potrzeba + żeby ZDANIE|BEZOKOLICZNIK -
psł. *poterba 'to, co jest potrzebne, nieodzowne, bezwzględna konieczność, mus'
Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od psł. *poterbovati 'odczuwać brak, niedostatek czegoś, pragnąć, chcieć czegoś usilnie'; zob. potrzebować