zadziwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wywołać zdumienie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Ośmioletnia córka Karolina [...] zapowiada się na artystkę, już teraz potrafi zadziwić rodziców znakomitymi rysunkami. źródło: NKJP: HALINA PIWOWARSKA: Motyw anioła, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, 2004-03-11
	W jeziorze Łebsko grasują piranie. Ryby rodem z Amazonii zadziwiły rybaków i pracowników Słowińskiego Parku Narodowego. źródło: NKJP: Roma Linke: Piranie po Łebsku pływają, Dziennik Słupski, 2000-09-08
	Wydarzenia w Krakowie, które miały miejsce w kolejnych dniach żałoby, zadziwiły wszystkich. źródło: NKJP: Małgorzata Malska:Nasz Ojciec Święty, Wychowawca, 2005-10
	Erudycja szwajcarskiego psychoanalityka Carla Gustawa Junga każdego może zadziwić. źródło: NKJP: Marcin Baczyński: Bój się Boga, Gazeta Wyborcza, 1995-08-24
	- Mnie od razu zadziwiło, że w mieszkaniu są kamery. źródło: NKJP: Jolanta SIELSKA: Bo ziemniaki były za słone, Gazeta Poznańska, 2005-09-16

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadziwiłem +(e)m zadziwił	zadziwiłam +(e)m zadziwiła	zadziwiłom +(e)m zadziwiło	zadziwiliśmy +(e)śmy zadziwili	zadziwiłyśmy +(e)śmy zadziwiły
2 os.	zadziwiłeś +(e)ś zadziwił	zadziwiłaś +(e)ś zadziwiła	zadziwiłoś +(e)ś zadziwiło	zadziwiliście +(e)ście zadziwili	zadziwiłyście +(e)ście zadziwiły
3 os.	zadziwił	zadziwiła	zadziwiło	zadziwili	zadziwiły

bezosobnik: zadziwiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadziwmy
2 os.	zadziw	zadziwcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadziwiłbym bym zadziwił	zadziwiłabym bym zadziwiła	zadziwiłobym bym zadziwiło	zadziwilibyśmy byśmy zadziwili	zadziwiłybyśmy byśmy zadziwiły
2 os.	zadziwiłbyś byś zadziwił	zadziwiłabyś byś zadziwiła	zadziwiłobyś byś zadziwiło	zadziwilibyście byście zadziwili	zadziwiłybyście byście zadziwiły
3 os.	zadziwiłby by zadziwił	zadziwiłaby by zadziwiła	zadziwiłoby by zadziwiło	zadziwiliby by zadziwili	zadziwiłyby by zadziwiły

bezosobnik: zadziwiono by

bezokolicznik: zadziwić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadziwiwszy

gerundium: zadziwienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zadziwiony

odpowiednik aspektowy: zadziwiać

Rz_osobowy	+	zadziwić	+	KOGO + (CZYM)
Ø	+	zadziwić	+	KOGO + że ZDANIE

Zob. dziwić