szumieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

7.

pot. zachowywać się hałaśliwie lub prowokacyjnie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

Któż umie, tak jak Polak, mówiąc milczeć, milcząc pić? Tak szumieć, tak o słowo jedno zaraz w mordę bić?

źródło: NKJP: Anna Bojarska, Maria Bojarska: Siostry B., 1996

„Jojo” przyszedł wtedy z trzema kumplami i dwiema dziewczynami. Reszta była spokojna, tylko „Jojo” trochę szumiał. Piotrek czuł za plecami kolegów, więc się nie bał pokazać mu drogi do drzwi.

źródło: NKJP: Czynne aż do bólu, Dziennik Polski, 2001-02-09

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	szumię	szumimy
2 os.	szumisz	szumicie
3 os.	szumi	szumią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szumiałem +(e)m szumiał	szumiałam +(e)m szumiała	szumiałom +(e)m szumiało	szumieliśmy +(e)śmy szumieli	szumiałyśmy +(e)śmy szumiały
2 os.	szumiałeś +(e)ś szumiał	szumiałaś +(e)ś szumiała	szumiałoś +(e)ś szumiało	szumieliście +(e)ście szumieli	szumiałyście +(e)ście szumiały
3 os.	szumiał	szumiała	szumiało	szumieli	szumiały

bezosobnik: szumiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę szumiał będę szumieć	będę szumiała będę szumieć	będę szumiało będę szumieć	będziemy szumieli będziemy szumieć	będziemy szumiały będziemy szumieć
2 os.	będziesz szumiał będziesz szumieć	będziesz szumiała będziesz szumieć	będziesz szumiało będziesz szumieć	będziecie szumieli będziecie szumieć	będziecie szumiały będziecie szumieć
3 os.	będzie szumiał będzie szumieć	będzie szumiała będzie szumieć	będzie szumiało będzie szumieć	będą szumieli będą szumieć	będą szumiały będą szumieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szummy
2 os.	szum	szumcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szumiałbym bym szumiał	szumiałabym bym szumiała	szumiałobym bym szumiało	szumielibyśmy byśmy szumieli	szumiałybyśmy byśmy szumiały
2 os.	szumiałbyś byś szumiał	szumiałabyś byś szumiała	szumiałobyś byś szumiało	szumielibyście byście szumieli	szumiałybyście byście szumiały
3 os.	szumiałby by szumiał	szumiałaby by szumiała	szumiałoby by szumiało	szumieliby by szumieli	szumiałyby by szumiały

bezosobnik: szumiano by

bezokolicznik: szumieć

imiesłów przysłówkowy współczesny:

szumiąc

gerundium: szumienie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	szumienie	szumienia
D.	szumienia	szumień
C.	szumieniu	szumieniom
B.	szumienie	szumienia
N.	szumieniem	szumieniami
Ms.	szumieniu	szumieniach
W.	szumienie	szumienia

imiesłów przymiotnikowy czynny: szumiący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	szumiący	szumiący	szumiący	szumiące	szumiąca
D.	szumiącego	szumiącego	szumiącego	szumiącego	szumiącej
C.	szumiącemu	szumiącemu	szumiącemu	szumiącemu	szumiącej
B.	szumiącego	szumiącego	szumiący	szumiące	szumiącą
N.	szumiącym	szumiącym	szumiącym	szumiącym	szumiącą
Ms.	szumiącym	szumiącym	szumiącym	szumiącym	szumiącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	szumiący	szumiący	szumiące	szumiące
D.	szumiących	szumiących	szumiących	szumiących
C.	szumiącym	szumiącym	szumiącym	szumiącym
B.	szumiących	szumiących	szumiących	szumiące
N.	szumiącymi	szumiącymi	szumiącymi	szumiącymi
Ms.	szumiących	szumiących	szumiących	szumiących

Pochodzenie

psł. *šuměti, *šum'ǫ / *šumějǫ 'wydawać dźwięk przypominający "szu!"; wywoływać lub wydawać szum, szmer, szelest'