rozstrzygnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ustalić, który z dwóch lub więcej elementów sprzecznych wobec siebie jest najlepszy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

arbiter, sąd; przepis, przypadek rozstrzygnął; bitwa, rozmowa rozstrzygnęła; głosowanie, losowanie, referendum, spotkanie rozstrzygnęło; wyborcy rozstrzygnęli; losy, zeznania świadka rozstrzygnęły
rozstrzygnąć konflikt, konkurs, plebiscyt, pojedynek, przetarg, rywalizację, spór, zakład; dylemat, kwestię, sprawę, wątpliwości, zagadnienie, zawiłości
rozstrzygnąć na czyjąś korzyść
rozstrzygnąć w głosowaniu
rozstrzygnąć jednoznacznie; pozytywnie; polubownie, zbrojnie; trudno rozstrzygnąć
móc, musieć, nie potrafić, nie umieć, postanowić, próbować; trzeba rozstrzygnąć

	Dyskusje o tym, który z nich był w tej roli najlepszy, ciągną się od lat. Postanowiliśmy raz na zawsze rozstrzygnąć ten spór. źródło: NKJP: Konrad Wągrowski 007: Och, James!, czyli Bond Bondowi nierównyEsensja 200810
	Niemcy zrozumieli, że chociaż akcja łodzi podwodnych przyniosła przeciwnikowi wielkie straty, wojny jednak nie rozstrzygnie. źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
	[...] należało rozstrzygnąć wszelkie wątpliwości. Pomysł z zasięgnięciem porady nie był zły. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Przekraczając światło, 1996
	Rzućmy losy, jak zwykle czynili ojcowie nasi. Losy rozstrzygną, kto ma pozostać [...], a kto odejść, aby nie było między nami zwady... źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
	- Docent ma rację - rozstrzygnął Pająk. źródło: NKJP: Marek Idczak: Słony wiatr, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstrzygnąłem +(e)m rozstrzygnął	rozstrzygnęłam +(e)m rozstrzygnęła	rozstrzygnęłom +(e)m rozstrzygnęło	rozstrzygnęliśmy +(e)śmy rozstrzygnęli	rozstrzygnęłyśmy +(e)śmy rozstrzygnęły
2 os.	rozstrzygnąłeś +(e)ś rozstrzygnął	rozstrzygnęłaś +(e)ś rozstrzygnęła	rozstrzygnęłoś +(e)ś rozstrzygnęło	rozstrzygnęliście +(e)ście rozstrzygnęli	rozstrzygnęłyście +(e)ście rozstrzygnęły
3 os.	rozstrzygnął	rozstrzygnęła	rozstrzygnęło	rozstrzygnęli	rozstrzygnęły

bezosobnik: rozstrzygnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozstrzygnijmy
2 os.	rozstrzygnij	rozstrzygnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozstrzygnąłbym bym rozstrzygnął	rozstrzygnęłabym bym rozstrzygnęła	rozstrzygnęłobym bym rozstrzygnęło	rozstrzygnęlibyśmy byśmy rozstrzygnęli	rozstrzygnęłybyśmy byśmy rozstrzygnęły
2 os.	rozstrzygnąłbyś byś rozstrzygnął	rozstrzygnęłabyś byś rozstrzygnęła	rozstrzygnęłobyś byś rozstrzygnęło	rozstrzygnęlibyście byście rozstrzygnęli	rozstrzygnęłybyście byście rozstrzygnęły
3 os.	rozstrzygnąłby by rozstrzygnął	rozstrzygnęłaby by rozstrzygnęła	rozstrzygnęłoby by rozstrzygnęło	rozstrzygnęliby by rozstrzygnęli	rozstrzygnęłyby by rozstrzygnęły

bezosobnik: rozstrzygnięto by

bezokolicznik: rozstrzygnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozstrzygnąwszy

gerundium: rozstrzygnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozstrzygnięty

	+	rozstrzygnąć	+	CO
	+	rozstrzygnąć	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. strzyc