ktoś uchyla rąbka tajemnicy

Można go było od razu wygonić, ale diabli wiedzą, czy wyniósłby się bez użycia przemocy, przychodził tutaj na polecenie, udając, że wizyta ma charakter przyjacielski, proponował jakiś temat z życia sfer kulturalnych, uchylał rąbka tajemnicy sięgającej czasów okupacji albo i dawniej.

źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001

On też ma pomysł. Długo nie chce wyjawić, jaki. - Boję się, że ktoś nas ubiegnie - tłumaczy. Wreszcie uchyla rąbka tajemnicy. Marzy mu się w odrestaurowanych salach klasztoru wielka ekspozycja: Klasztory świata.

źródło: NKJP: Paweł Łopaciński, Piotr Piestrzyński: Lubiąż będzie żył, Gazeta Wyborcza, 1995-07-20

Przed tygodniem pisaliśmy, że w klubie szykują się zmiany. Dziś uchylamy rąbka tajemnicy. W tym tygodniu działacze Koszarawy oficjalnie potwierdzili, że chcą do Żywca sprowadzić Zdzisława Podedwornego.

źródło: NKJP: Tomasz Wolff: Czas rozstrzygnięć, Dziennik Zachodni, 2003-05-30

- To się tylko wydaje wielkie i oszałamiające. A studio to w gruncie rzeczy zwykła sala, kilka ustawionych pulpitów, rekwizyty, trochę kolorowych świateł - Kamil uchyla rąbek tajemnicy telewizyjnej „kuchni”. - Chociaż owszem, wystarczy, żeby zrobić wrażenie.

źródło: NKJP: Adam Ligiecki: 'Kamel' jest super!, Echo Dnia, 2005-12-07

Niezwykle korzystny splot czynników, jakie ukształtowały charakter miejsca zwanego Salwatorem, zanim zbudowano na nim osiedle mieszkaniowe wydaje się odsłaniać rąbek tajemnicy późniejszego fenomenu Salwatora.

źródło: NKJP: Katarzyna Brückman de Renstrom: Salwator, Kraków, Europa: historia i architektura osiedla (1908-2003) na tle przemian w architekturze krakowskiej i europejskiej początku XX wieku, 2003

Nieprzewidziany i tajemniczy jest egzamin - przepytywanka - któremu poddawane są kandydatki na piękność. Zna pytania i rąbek tajemnicy nowicjuszkom odkrywa bywała w świecie dama wiejska - Witka.

źródło: NKJP: Jan Skupień: Komedia, ale jaka!, 1997

Przepowiedziała pierwszemu sekretarzowi śmierć córki i że się będzie zapierał tego, co mu dopiero po latach zaczną poczytywać za zasługę. - Ja nie lubię uchylać zasłony przyszłości - wierzgnąłem nogą, aż się piach osypał. - Niech przyjdzie to nieuniknione, przyjmę, skoro i tak się przed nim nie mogę osłonić.

źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995