Jak korzystać ze słownika?

urzec

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. urodą

  • Definicja

    1.

    wzbudzić uczucie zachwytu lub podziwu
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • Połączenia
    • krajobraz, spokój, wygląd urzekł; feeria barw, poezja, uroda urzekła; piękno urzekło
    • urzec czytelników, widzów
    • urzec barwą, brzmieniem, harmonią, pięknem, sugestywnym obrazem, urodą, wonią, zapachem
  • Cytaty

    Zwiedzał miasto, które go urzekło nie bogactwem antyku, lecz jako stolica chrześcijaństwa.

    źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995

    Urzekła mnie jej postać, głos, jakaś emanacja wewnętrznego uroku.

    źródło: NKJP: Zofia Solarzowa: Mój pamiętnik, 1985

    Byłam urzeczona pustynią - zmienną o każdej porze dnia, wszechobecną.

    źródło: NKJP: Wanda Rutkiewicz: Na jednej linie, 2010

    Przyjechał do Miami Beach, więc postanowiłem z nim porozmawiać, nagrać na taśmie jego wspomnienia. Urzekło mnie, że wciąż mówił tak, jak sto lat temu mówili Żydzi w polskich miasteczkach. Po nim nikt już tak nie będzie mówił.

    źródło: NKJP: Marian Marzyński, Sennik polsko-żydowski, 2005
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. urzeknę
    rzadziej urzekę
    		 urzekniemy
    rzadziej urzeczemy
    2 os. urzekniesz
    rzadziej urzeczesz
    		 urzekniecie
    rzadziej urzeczecie
    3 os. urzeknie
    rzadziej urzecze
    		 urzekną
    rzadziej urzeką

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. urzekłem
    +(e)m urzekł
    		 urzekłam
    +(e)m urzekła
    		 urzekłom
    +(e)m urzekło
    		 urzekliśmy
    +(e)śmy urzekli
    		 urzekłyśmy
    +(e)śmy urzekły
    2 os. urzekłeś
    +(e)ś urzekł
    		 urzekłaś
    +(e)ś urzekła
    		 urzekłoś
    +(e)ś urzekło
    		 urzekliście
    +(e)ście urzekli
    		 urzekłyście
    +(e)ście urzekły
    3 os. urzekł
    		 urzekła
    		 urzekło
    		 urzekli
    		 urzekły

    bezosobnik: urzeczono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. urzeknijmy
    rzadziej urzeczmy
    2 os. urzeknij
    rzadziej urzecz
    		 urzeknijcie
    rzadziej urzeczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. urzekłbym
    bym urzekł
    		 urzekłabym
    bym urzekła
    		 urzekłobym
    bym urzekło
    		 urzeklibyśmy
    byśmy urzekli
    		 urzekłybyśmy
    byśmy urzekły
    2 os. urzekłbyś
    byś urzekł
    		 urzekłabyś
    byś urzekła
    		 urzekłobyś
    byś urzekło
    		 urzeklibyście
    byście urzekli
    		 urzekłybyście
    byście urzekły
    3 os. urzekłby
    by urzekł
    		 urzekłaby
    by urzekła
    		 urzekłoby
    by urzekło
    		 urzekliby
    by urzekli
    		 urzekłyby
    by urzekły

    bezosobnik: urzeczono by

    bezokolicznik: urzec

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: urzekłszy

    gerundium: urzeczenie

    imiesłów przymiotnikowy bierny: urzeczony

    odpowiednik aspektowy: urzekać

  • Składnia
    bez ograniczeń + urzec +
    KOGO + (CZYM)
    (to), że ZDANIE + urzec +
    KOGO
  • Pochodzenie

    psł. *u-rekti 'umówić, określić, oznaczyć', 'zaszkodzić komuś mówieniem; wypowiedzieć magiczną formułę, rzucić czary'