Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych cech w melodycznym stylu Chopina, rzadko spotykana u wielkich twórców poprzedzających Chopina lub jemu współczesnych, u Chopina zaś tak częsta zwłaszcza w tematach rozpoczynających się w trybie durowym (od tercji toniki).
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
[...] wystąpiła w Sali Saskiej Tercja pikardyjska. W leksykonach muzycznych przeczytać można, że nazwa ta wiąże się z praktykowanym w baroku zwyczajem kończenia utworu utrzymanego w trybie molowym akordem durowym, a więc z wielką tercją zamiast małej.
źródło: NKJP: Anna Woźniakowska: Tercja pikardyjska, Dziennik Polski, 1999-05-22