skrupuł
-
stan psychiczny osoby, która ma wątpliwości, czy to, co robi lub chce zrobić, jest słuszne i nie wyrządzi komuś krzywdy
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- skrupuły moralne
- brak skrupułów
- pełen, pełny skrupułów
- wyzbyć się; pozbawiony skrupułów
- odczuwać skrupuły; nie mieć (najmniejszych, większych, żadnych) skrupułów
- działać; korzystać z czegoś, wykorzystać/wykorzystywać kogoś/coś bez skrupułów; robić coś bez najmniejszych (większych, żadnych) skrupułów
-
Villqist precyzyjnie demonstruje, jak w tych ludziach, na początku pełnych skrupułów i odruchów przyzwoitości, dochodzi do głosu zło.
źródło: NKJP: Jacek Sieradzki: Życie beztlenowców, Polityka, 2001-07-28
Tego zadania musiał się podjąć ktoś pozbawiony skrupułów i zdecydowany na wszystko, cynik do szpiku kości, dla kogo jedyną wartością jest skuteczność, parcie do celu za wszelką cenę.
źródło: NKJP: Marcin Wojciechowski: Pomarańczowy majdan, 2003
Carat bowiem nigdy nie liczył się na dłuższą metę z wysiłkiem finansowym, bo ten wysiłek ogromna masa ludności zawsze mogła znieść. Nędza mas nie mogła być skrupułem dla rządów carskich.
źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 1977
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skrupuł
skrupuły
D. skrupułu
skrupułów
C. skrupułowi
skrupułom
B. skrupuł
skrupuły
N. skrupułem
skrupułami
Ms. skrupule
skrupułach
W. skrupule
skrupuły
Inne uwagi
Zwykle lm
-
łac. scrūpulus 'kanciasty kamyk', 'niepokój, wątpliwość, trwożliwa ostrożność'
Na podstawie indeksu haseł.