-
1.
książk. mieszanina, będąca efektem połączenia różnorodnych elementów nieprzystających do siebie -
ATEMATYCZNY
-
- splątanie akcji, języków, kultur
-
Uczucie wiążące tę parę nazwałbym splątaniem miłości i nienawiści.
źródło: NKJP: Witold Zalewski: Zakładnicy, 2001
Michał Jagiełło mówił: - Nie ma na świecie narodów skończenie dobrych i narodów skończenie złych, i że wartością dla nich może być splątanie kultur.
źródło: NKJP: Stanisław Zachwieja: Sercem związany z górami, Gazeta Krakowska, 2003-10-25
Mają te „Rysunki, grafika, ilustracje” - jak głosi tytuł ekspozycji - klimat z Goi, z rysunków Ensora; splątanie poetyckiego nastroju tajemniczości, perwersyjnego erotyzmu demonicznych postaci, pociągającej grozy.
źródło: NKJP: Między życiem a literaturą, Dziennik Polski, 2003-10-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. splątanie
splątania
D. splątania
splątań
C. splątaniu
splątaniom
B. splątanie
splątania
N. splątaniem
splątaniami
Ms. splątaniu
splątaniach
W. splątanie
splątania
-
+ splątanie + CZEGO -
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika splątać .
Zob. plątać