prowokować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

skłaniać kogoś do zachowań lub emocji, których zwykle nie przejawia lub się ich wstydzi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	− Łatwo zasłużyć na twoje względy − próbował mnie prowokować i chyba mu się wreszcie udało, bo odstawiłam głośno szklankę z piwem. − Ostatnio znęcałeś się nad Włodkiem, którego nie znasz. Dzisiaj bierzesz się za mnie... źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	[...] sama była sobie winna, gdyż swoim wyzywającym wyglądem i zachowaniem nieustannie prowokowała mężczyzn. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Pacjent nierzadko prowokuje psychiatrę, wyśmiewa go, wciąga w zawiłe filozoficzne rozważania, podczas których stara się udowodnić miałkość nowoczesnych idei. źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: East Side Story: Nie dyskutuj z wariatem!, Esensja, 2008-11
	Nad nami mieszkał do niedawna Psikuta. Wiadomo, że takie nazwisko musiało prowokować chłopaków do dopisania na końcu brakującej literki. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	prowokowałem +(e)m prowokował	prowokowałam +(e)m prowokowała	prowokowałom +(e)m prowokowało	prowokowaliśmy +(e)śmy prowokowali	prowokowałyśmy +(e)śmy prowokowały
2 os.	prowokowałeś +(e)ś prowokował	prowokowałaś +(e)ś prowokowała	prowokowałoś +(e)ś prowokowało	prowokowaliście +(e)ście prowokowali	prowokowałyście +(e)ście prowokowały
3 os.	prowokował	prowokowała	prowokowało	prowokowali	prowokowały

bezosobnik: prowokowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę prowokował będę prowokować	będę prowokowała będę prowokować	będę prowokowało będę prowokować	będziemy prowokowali będziemy prowokować	będziemy prowokowały będziemy prowokować
2 os.	będziesz prowokował będziesz prowokować	będziesz prowokowała będziesz prowokować	będziesz prowokowało będziesz prowokować	będziecie prowokowali będziecie prowokować	będziecie prowokowały będziecie prowokować
3 os.	będzie prowokował będzie prowokować	będzie prowokowała będzie prowokować	będzie prowokowało będzie prowokować	będą prowokowali będą prowokować	będą prowokowały będą prowokować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		prowokujmy
2 os.	prowokuj	prowokujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	prowokowałbym bym prowokował	prowokowałabym bym prowokowała	prowokowałobym bym prowokowało	prowokowalibyśmy byśmy prowokowali	prowokowałybyśmy byśmy prowokowały
2 os.	prowokowałbyś byś prowokował	prowokowałabyś byś prowokowała	prowokowałobyś byś prowokowało	prowokowalibyście byście prowokowali	prowokowałybyście byście prowokowały
3 os.	prowokowałby by prowokował	prowokowałaby by prowokowała	prowokowałoby by prowokowało	prowokowaliby by prowokowali	prowokowałyby by prowokowały

bezosobnik: prowokowano by

bezokolicznik: prowokować

imiesłów przysłówkowy współczesny: prowokując

gerundium: prowokowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: prowokujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: prowokowany

odpowiednik aspektowy: sprowokować

	+	prowokować	+	KOGO/CO + (CZYM) + (do CZEGO)
	+	prowokować	+	(CZYM) + do CZEGO

fr. provoquer