kryzys wieku średniego

Nie potrafił się usprawiedliwić. Kryzys wieku średniego, strach przed przemijaniem, obudzone przez młodość zmysły... takie tchórzliwe racjonalizacje zawsze trąciły fałszem, a dzisiaj wręcz wywoływały w Jerzym uczucie pogardliwego obrzydzenia. [...] Skąd ta nagła miłość na granicy opętania?

źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2003

Żona przeczytała jedne i drugie. [...]To było coś strasznego. Ona myślała, że ja sam to wszystko napisałem. Że pod jej nieobecność szukałem przygód. [...] Doszukiwała się kryzysu wieku średniego. No wie pan, takie psychologiczne bzdury. Że niby po tylu latach małżeństwa szukam odmiany.

źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004

[...] 2 września 1786 roku, cierpiąc z powodu czegoś, co dziś nazwalibyśmy kryzysem wieku średniego, Goethe [...] czmychnął z Niemiec do Italii. Dwa lata, które przebył w Rzymie i jego okolicach, całkowicie go zmieniły. Przede wszystkim nasycił swoje oczy sztuką najwyższego lotu, nauczył się rysować i, co tak istotne dla mężczyzny, skosztował pierwszej dojrzałej miłości, zaznając w niej spełnienia.

źródło: NKJP: Goethe w Krakowie, Dziennik Polski, 2002-03-23

To, iż pracują nad sobą w męskim gronie, uzasadniają tym, że kobiety inaczej przechodzą kryzys wieku średniego. Oni odkrywają uczuciowość i zdolności twórcze, one przedsiębiorczość, potrzebę aktywności publicznej.

źródło: NKJP: Ryszarda Socha: Emancypanci, Polityka, 2006-02-11