kantować - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

pot. oszukiwać

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Relacje znaczeniowe

synonimy:

kiwać
oszukiwać
szachrować

Cytaty

	- Na wszystkim kantuje, łachudra. Na mące, maku, soli. A już najbardziej na ziemniakach i owocach. Nie wiem, czy wagę ma tak oszukańczo ustawioną, czy odważniki sfałszowane; podejrzewam, że jedno i drugie. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Naprawdę mają tu najładniejsze kelnerki w okolicy, szkoda tylko że kantują na piwie. źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Chłopaki nie płaczą, 1996
	Nikt nie będzie kupował w sieci, która kantuje polskich pracowników i jeszcze okrada dostawców. źródło: NKJP: Zbigniew Bartu: Trafiła Biedronka na Gollenta, Dziennik Polski, 2005-01-14
	Wulgarnie mnie kantowali, że wszystko sprawdzili, że Łotysze są wypłacalni, że dług ściągną - denerwuje się Szafarz. - Nawet palcem o palec nie ruszyli. źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Znikający egzekutor, Polityka, 2004-03-13

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	kantuję	kantujemy
2 os.	kantujesz	kantujecie
3 os.	kantuje	kantują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kantowałem +(e)m kantował	kantowałam +(e)m kantowała	kantowałom +(e)m kantowało	kantowaliśmy +(e)śmy kantowali	kantowałyśmy +(e)śmy kantowały
2 os.	kantowałeś +(e)ś kantował	kantowałaś +(e)ś kantowała	kantowałoś +(e)ś kantowało	kantowaliście +(e)ście kantowali	kantowałyście +(e)ście kantowały
3 os.	kantował	kantowała	kantowało	kantowali	kantowały

bezosobnik: kantowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kantował będę kantować	będę kantowała będę kantować	będę kantowało będę kantować	będziemy kantowali będziemy kantować	będziemy kantowały będziemy kantować
2 os.	będziesz kantował będziesz kantować	będziesz kantowała będziesz kantować	będziesz kantowało będziesz kantować	będziecie kantowali będziecie kantować	będziecie kantowały będziecie kantować
3 os.	będzie kantował będzie kantować	będzie kantowała będzie kantować	będzie kantowało będzie kantować	będą kantowali będą kantować	będą kantowały będą kantować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kantujmy
2 os.	kantuj	kantujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kantowałbym bym kantował	kantowałabym bym kantowała	kantowałobym bym kantowało	kantowalibyśmy byśmy kantowali	kantowałybyśmy byśmy kantowały
2 os.	kantowałbyś byś kantował	kantowałabyś byś kantowała	kantowałobyś byś kantowało	kantowalibyście byście kantowali	kantowałybyście byście kantowały
3 os.	kantowałby by kantował	kantowałaby by kantowała	kantowałoby by kantowało	kantowaliby by kantowali	kantowałyby by kantowały

bezosobnik: kantowano by

bezokolicznik: kantować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

kantując

gerundium: kantowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kantowanie	kantowania
D.	kantowania	kantowań
C.	kantowaniu	kantowaniom
B.	kantowanie	kantowania
N.	kantowaniem	kantowaniami
Ms.	kantowaniu	kantowaniach
W.	kantowanie	kantowania

imiesłów przymiotnikowy czynny: kantujący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kantujący	kantujący	kantujący	kantujące	kantująca
D.	kantującego	kantującego	kantującego	kantującego	kantującej
C.	kantującemu	kantującemu	kantującemu	kantującemu	kantującej
B.	kantującego	kantującego	kantujący	kantujące	kantującą
N.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym	kantującą
Ms.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym	kantującej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kantujący	kantujący	kantujące	kantujące
D.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujących
C.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym
B.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujące
N.	kantującymi	kantującymi	kantującymi	kantującymi
Ms.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujących

imiesłów przymiotnikowy bierny: kantowany

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kantowany	kantowany	kantowany	kantowane	kantowana
D.	kantowanego	kantowanego	kantowanego	kantowanego	kantowanej
C.	kantowanemu	kantowanemu	kantowanemu	kantowanemu	kantowanej
B.	kantowanego	kantowanego	kantowany	kantowane	kantowaną
N.	kantowanym	kantowanym	kantowanym	kantowanym	kantowaną
Ms.	kantowanym	kantowanym	kantowanym	kantowanym	kantowanej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kantowani	kantowani	kantowane	kantowane
D.	kantowanych	kantowanych	kantowanych	kantowanych
C.	kantowanym	kantowanym	kantowanym	kantowanym
B.	kantowanych	kantowanych	kantowanych	kantowane
N.	kantowanymi	kantowanymi	kantowanymi	kantowanymi
Ms.	kantowanych	kantowanych	kantowanych	kantowanych

odpowiednik aspektowy: okantować

Składnia

+

kantować

+

(KOGO) + (na CZYM)

Pochodzenie

Od: kant (krawędź); prawdopodobnie uniwerbizacja wyrażenia puszczać (kogoś, coś) kantem 'narażać na straty'; być może używane najpierw w kręgach tragarzy, którzy wiedzą, że upuszczenie niesionego mebla albo kufra tak, by padając uderzył o coś kantem, zwykle jest przyczyną uszkodzenia (Bańk)