kantować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

sport. jechać na krawędzi narty lub deski snowboardowej w celu wykonania skrętu lub zatrzymania się

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

Jeśli jesteś początkującym snowboardzistą, łatwiej nauczysz się jeździć na twardej desce z twardymi wiązaniami i butami. Lepiej utrzymasz na niej sylwetkę, nogi same ułożą się w odpowiedniej pozycji, a dzięki sztywności deski łatwiej będzie kantować i hamować.

źródło: Internet: pro-test.pl

Jest wprost bajkowo - na trasach można ćwiczyć kantowanie w miękkim śniegu.

źródło: Internet: e-gory.pl

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	kantuję	kantujemy
2 os.	kantujesz	kantujecie
3 os.	kantuje	kantują

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kantowałem +(e)m kantował	kantowałam +(e)m kantowała	kantowałom +(e)m kantowało	kantowaliśmy +(e)śmy kantowali	kantowałyśmy +(e)śmy kantowały
2 os.	kantowałeś +(e)ś kantował	kantowałaś +(e)ś kantowała	kantowałoś +(e)ś kantowało	kantowaliście +(e)ście kantowali	kantowałyście +(e)ście kantowały
3 os.	kantował	kantowała	kantowało	kantowali	kantowały

bezosobnik: kantowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kantował będę kantować	będę kantowała będę kantować	będę kantowało będę kantować	będziemy kantowali będziemy kantować	będziemy kantowały będziemy kantować
2 os.	będziesz kantował będziesz kantować	będziesz kantowała będziesz kantować	będziesz kantowało będziesz kantować	będziecie kantowali będziecie kantować	będziecie kantowały będziecie kantować
3 os.	będzie kantował będzie kantować	będzie kantowała będzie kantować	będzie kantowało będzie kantować	będą kantowali będą kantować	będą kantowały będą kantować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kantujmy
2 os.	kantuj	kantujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kantowałbym bym kantował	kantowałabym bym kantowała	kantowałobym bym kantowało	kantowalibyśmy byśmy kantowali	kantowałybyśmy byśmy kantowały
2 os.	kantowałbyś byś kantował	kantowałabyś byś kantowała	kantowałobyś byś kantowało	kantowalibyście byście kantowali	kantowałybyście byście kantowały
3 os.	kantowałby by kantował	kantowałaby by kantowała	kantowałoby by kantowało	kantowaliby by kantowali	kantowałyby by kantowały

bezosobnik: kantowano by

bezokolicznik: kantować

imiesłów przysłówkowy współczesny:

kantując

gerundium: kantowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	kantowanie	kantowania
D.	kantowania	kantowań
C.	kantowaniu	kantowaniom
B.	kantowanie	kantowania
N.	kantowaniem	kantowaniami
Ms.	kantowaniu	kantowaniach
W.	kantowanie	kantowania

imiesłów przymiotnikowy czynny: kantujący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	kantujący	kantujący	kantujący	kantujące	kantująca
D.	kantującego	kantującego	kantującego	kantującego	kantującej
C.	kantującemu	kantującemu	kantującemu	kantującemu	kantującej
B.	kantującego	kantującego	kantujący	kantujące	kantującą
N.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym	kantującą
Ms.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym	kantującej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	kantujący	kantujący	kantujące	kantujące
D.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujących
C.	kantującym	kantującym	kantującym	kantującym
B.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujące
N.	kantującymi	kantującymi	kantującymi	kantującymi
Ms.	kantujących	kantujących	kantujących	kantujących

Pochodzenie

Od: kant (krawędź)