Jak korzystać ze słownika?

wstręt

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. odraza

  • Definicja

    1.

    stan psychiczny wywołany czymś dla nas bardzo nieprzyjemnym, objawiający się mdłościami lub trudną do pokonania niechęcią do kontaktu z tym
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

  • Połączenia
    • niepohamowany, nieprzeparty, nieprzezwyciężony, wielki, wyraźny; nagły; wrodzony; powszechny; fizyczny wstręt
    • wstręt do jedzenia, do nauki, do polityki, do pracy, do wszystkiego, co pełza, do życia; do (samego) siebie
    • wstręt i lęk, wstręt i oburzenie, wstręt i pogarda, wstręt i przerażenie, wstręt i strach
    • uczucie; grymas, odruch, wyraz wstrętu
    • pełen, pełny wstrętu
    • ogarnął, zdjął kogoś wstręt; wstręt ściska żołądek
    • czuć, odczuwać, poczuć; opanować, przełamać, przemóc, przezwyciężyć; okazywać komuś; budzić, wzbudzać wstręt; mieć, żywić wstręt do kogoś/czegoś
    • napawać, napełniać wstrętem
    • nabrać/nabierać wstrętu do kogoś/czegoś
    • odwracać głowę (twarz), odwracać się; odpychać, odrzucić coś; myśleć o czymś, patrzeć; przełknąć ze wstrętem
  • Cytaty

    Tyle drobnych wydarzeń i historii zabawnych dałoby się opowiedzieć o Fiszerze i jego życiu na wsi; o jego niepohamowanym wstręcie do bezpośredniego kontaktu z przyrodą i jego miłości do ciszy wiejskiej.

    źródło: NKJP: Jerzy Zaruba: Z pamiętników bywalca, 2007

    Nagle zdjął go wstręt do ludzi, ostra pogarda, a także i poczucie obcości wobec tego rojowiska sprzecznych interesów i namiętności, zżeranego brzydotą i złem.

    źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001

    Leżał w pełni rozbudzony [...]. W jego celi było zimno, mimo to ze wstrętem odrzucił przepoconą pościel.

    źródło: NKJP: Marcin Wroński: Officium Secretum: pies pański, 2010

    Nachylił się ku mnie. Odsunąłem się od niego, nie mogłem powstrzymać odruchu wstrętu.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om. Opowieść hipotetyczna, 1974
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. wstręt
    		 wstręty
    D. wstrętu
    		 wstrętów
    C. wstrętowi
    		 wstrętom
    B. wstręt
    		 wstręty
    N. wstrętem
    		 wstrętami
    Ms. wstręcie
    		 wstrętach
    W. wstręcie
    		 wstręty

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Składnia
    bez ograniczeń + wstręt +
    do KOGO/CZEGO
  • Pochodzenie

    Rzeczownik oparty na czasowniku ws-trącić 'obalić, odepchnąć, odeprzeć, odtrącić' (XV-XVII w.), z dawnym przedrostkiem wz- < psł. *vъz-. W staropolszczyźnie także w znaczeniu 'zakwestionować, wyrazić sprzeciw'.
    Zob. trącić