egocentryk

Robert siedzi w fotelu i nerwowo zaciska ręce. Głos mu się łamie, gdy opowiada o dotychczasowym życiu. W domu wychowano go na egocentryka. Jeśli coś było nie po jego myśli, to wybuchał. Nie liczył się ze zdaniem innych. Jego musiało być na wierzchu.

źródło: NKJP: Ryszarda Socha: Przemoc - to się leczy, Polityka, 2005-12-10

Nawet jeśli nie zawsze jest egoistą, zawsze jest egocentrykiem, myśli i mówi wyłącznie o sobie i nie przychodzi mu do głowy, że ktoś może się nim nie interesować. Nie może się pogodzić, gdy ktoś nie spełni jego życzenia.

źródło: NKJP: Wiktor Osiatyński: Grzech czy choroba?, 2005

[...] genialny baśniopisarz był nadwrażliwcem, dziwakiem i nieprawdopodobnym egocentrykiem. To zresztą udowodnił już pisząc autobiograficzne „Baśnie mojego życia”.

źródło: NKJP: (JA): Życie pana Andersena, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-05-13

[...] w dalszym ciągu pokutuje krzywdzące jedynaków przekonanie, że są to rozpieszczeni, zapatrzeni w siebie, nie potrafiący porozumieć się z innymi egocentrycy, [...]

źródło: NKJP: Małgorzata Gradkowska: Sam do kochania, Dziennik Bałtycki, 2000-02-25

To nieprawda, że ludzie sceny są samolubnymi egocentrykami, pozbawionymi ciepła i miłości bliźniego.

źródło: NKJP: Jacek Sieradzki: Ostatnie ludzkie uczucie?, Polityka, 2001-09-22