maniery
-
książk. czyjś sposób zachowania się w stosunku do innych ludzi, który podlega ocenie mówiącego
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie -
hiperonimy: zachowanie
-
- arystokratyczne, dobre, doskonałe, dworne, nienaganne, nieskazitelne, pańskie, staroświeckie, świetne, wykwintne, wyszukane, wytworne maniery
- maniery światowca
- mieć jakieś maniery
-
Bez trudu zdobywał zaufanie kobiet, w czym pomagały mu atrakcyjny wygląd, maniery światowca i biegła znajomość ośmiu języków.
źródło: NKJP: Norweski Kalibabka, Dziennik Polski, 1999-04-27
Jeśli zachodziła potrzeba, Renald oczarowywał rozmówców, a zwłaszcza damy, dwornymi manierami i pięknymi słowami.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
[...] rodzice uczyli synów dobrych manier i nigdy nie żałowali pieniędzy na kulturę.
źródło: NKJP: Henryka Wach-Malicka: Gliwiczanin Wojciech Pszoniak, Dziennik Zachodni, 2010-01-07
Był człowiekiem opanowanym, o nienagannych manierach.
źródło: NKJP: Ida Fink: Ślady, 1996
W ciągu tych kilku minut zrozumiał, że złe maniery i zaczepki nie popłacają.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. maniery
D. manier
C. manierom
B. maniery
N. manierami
Ms. manierach
W. maniery
-
Od: maniera