surowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, który nie został ugotowany, usmażony, upieczony, ani uwędzony

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy

surowy boczek, łosoś; surowa ryba, szynka, woda; surowe ciasto, jajko, mięso, mleko; surowe jarzyny, owoce, ziemniaki, warzywa
na wpół surowe

	Dieta wzbogacona w błonnik zapobiega cukrzycy, miażdżycy, a także otyłości. Znajdziemy go w pieczywie, makaronie, ryżu, naturalnych płatkach owsianych, surowych warzywach jedzonych ze skórką, porzeczkach, truskawkach, malinach, grejpfrutach, jabłkach, gruszkach czy morelach. źródło: NKJP: Dlaczego błonnik jest taki ważny?, Gazeta Pomorska, 2009-07-30
	Kierownik Działu Żywności i Żywienia krakowskiego sanepidu, przestrzega przed spożywaniem surowego mięsa w jakiejkolwiek postaci [...]. źródło: NKJP: Mięsne podziemie, Dziennik Polski, 1999-12-08
	Nasze nozdrza przenika smakowity zapach świeżego, surowego ciasta. źródło: NKJP: Alicja Dąbrowska: Alicja w krainie makaronów, Gazeta Wyborcza, 1994-06-15
	Bardzo popularna jest przekąska zwana sushi. To wąski pasek surowej ryby [...], ułożony na kulce przyprawionego octem ryżu. źródło: NKJP: (mam): Egzotyczne dania, Dziennik Zachodni, 2001-08-11
	[...] przyczyną zgonu więźniów było picie brudnej wody z kałuż na drodze, lub jedzenie surowych ziemniaków. źródło: NKJP: Wincenty Galica: Tragiczny marsz ze śmiercią, Tygodnik Podhalański, 1999

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

psł. *surovъ / *syrovъ 'surowy, nie obrobiony, świeży, mokry'

Z przyrostkiem *-ovъ od psł. *surъ / *syrъ surowy, nie obrobiony, niedojrzały, świeży, mokry'.