dopuścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

pozwolić komuś robić lub uzyskać to, co nazywa lub symbolizuje następujący rzeczownik

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Biznes

funkcjonowanie firm i przedsiębiorstw

dopuścić kogoś do głosu, do słowa; do stanowisk, do urzędu; do rządu, do władzy; do zysków; do udziału w czymś

	Chłopak mówił z takim zaangażowaniem, że komisja musiała mu przerwać, aby dopuścić do głosu innych abiturientów! źródło: NKJP: Katarzyna Sklepik: Gazeta Młodych, Gazeta Poznańska, 2002-04-22
	Niewykluczone także, że do sukcesu jednego z kandydatów przyczynią się w znacznej mierze głosy tych, którzy zdecydują się pójść do urn, by nie dopuścić do władzy jego rywala. źródło: NKJP: Kropiwnicki albo Kwiatkowski, Dziennik Łódzki, 2006-11-13
	Powinienem mieć dosyć czasu, by wyjaśnić, dlaczego dopuściłem do spółki Angorę. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Pogłębiona zmarszczka nad nosem uzmysłowiła Kiernackiemu, że krąg dobrze poinformowanych nie jest bynajmniej tożsamy z kręgiem osób dopuszczonych do narady. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	Od XV do XVIII w. trwały procesy dotyczące ograniczenia handlu podjasnogórskiego i dopuszczeniu do zysków z handlu dewocjonaliami także miasta Częstochowy. źródło: NKJP: Jarosław Kapsa: Przemysł pielgrzymkowy, Gazeta Częstochowska , I2001-07-26

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dopuściłem +(e)m dopuścił	dopuściłam +(e)m dopuściła	dopuściłom +(e)m dopuściło	dopuściliśmy +(e)śmy dopuścili	dopuściłyśmy +(e)śmy dopuściły
2 os.	dopuściłeś +(e)ś dopuścił	dopuściłaś +(e)ś dopuściła	dopuściłoś +(e)ś dopuściło	dopuściliście +(e)ście dopuścili	dopuściłyście +(e)ście dopuściły
3 os.	dopuścił	dopuściła	dopuściło	dopuścili	dopuściły

bezosobnik: dopuszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dopuśćmy
2 os.	dopuść	dopuśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dopuściłbym bym dopuścił	dopuściłabym bym dopuściła	dopuściłobym bym dopuściło	dopuścilibyśmy byśmy dopuścili	dopuściłybyśmy byśmy dopuściły
2 os.	dopuściłbyś byś dopuścił	dopuściłabyś byś dopuściła	dopuściłobyś byś dopuściło	dopuścilibyście byście dopuścili	dopuściłybyście byście dopuściły
3 os.	dopuściłby by dopuścił	dopuściłaby by dopuściła	dopuściłoby by dopuściło	dopuściliby by dopuścili	dopuściłyby by dopuściły

bezosobnik: dopuszczono by

bezokolicznik: dopuścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dopuściwszy

gerundium: dopuszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dopuszczony

odpowiednik aspektowy: dopuszczać

+

dopuścić

+

KOGO + do CZEGO

Zob. puścić