przeciwnik - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

osoba lub drużyna, która rywalizuje z inną osobą lub drużyną w walce sportowej

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

osoby i organizacje związane ze sportem

synonimy:

rywal

silny, słaby; równorzędny; trudny, wymagający; pokonany przeciwnik
przeciwnik w meczu, w pojedynku, w walce
atak; obrona; walka przeciwnika
szacunek; zagrożenie dla przeciwnika; walkowery dla przeciwników
atak na przeciwnika
przewaga, zwycięstwo nad przeciwnikiem; respekt przed przeciwnikiem; kontakt, pojedynek, spotkanie, starcie, walka z przeciwnikiem; mecze z przeciwnikami
groźny, nieoczekiwany dla przeciwnika
przeciwnik zdobywa bramkę, gola...
oddać pole, odebrać piłkę, strzelić bramkę, gola przeciwnikowi; zrewanżować się przeciwnikom
atakować; pokonać; zmylić; zaskoczyć; kryć przeciwnika
górować nad przeciwnikiem; bronić się przed przeciwnikiem, grać, przegrać, walczyć, wygrać z przeciwnikiem

	Dostrzegł piłkę, oczy mu zabłysły, zastopował wprawnie i poprowadził, jak mógł najszybciej, na bramkę przeciwnika. źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
	Trudno grać z przeciwnikiem, który ogranicza się jedynie do obrony własnej bramki. źródło: NKJP: LG: Granie skrzydłami, Gazeta Poznańska, 2003-10-13
	W walce o finał Polak przegrał z Włochem [...], którego przeciwnikiem w pojedynku o złoty medal będzie Rosjanin [...]. źródło: NKJP: Medal Kurowskiego, Dziennik Polski, 1999-07-05
	[...] po nokaucie zwycięski bokser dziękuje oszołomionemu jeszcze przeciwnikowi za piękną walkę [...] źródło: NKJP: Marek Kęskrawiec: Czwarty pożar Teheranu, 2010
	[...] gospodarze strzelili przeciwnikom drugiego gola z karnego [...]. źródło: NKJP: (jb): MLS. Legionovia II – Mazovia 5-0 (2-0) Wygrali, utrzymali..., Mazowieckie To i Owo, 2005-02-07

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	+	przeciwnik	+	(KOGO)
	+	przeciwnik	+	(CZYJ)

Zob. przeciwny