-
1.b
cecha czegoś świadczącego o tym, że ktoś jest życzliwy dla innych, postępuje uczciwie i sprawiedliwie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
Nie myśl tylko, że to z miłosierdzia i dobroci serca. Zwrócisz mi pieniądze przy sposobności.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Wybór okazał się znakomity, gdyż flandryjski dynasta był człowiekiem śmiałym i zdecydowanym, a talenty militarne łączył z dobrocią charakteru i szacunkiem dla wasali oraz podanych (także Bizantyjczyków).
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
Naiwna ufność we wrodzoną dobroć natury ludzkiej jest przywilejem nastolatków - i to tych emocjonalnie uzależnionych od autorytetów [...].
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dobroć
dobroci
D. dobroci
dobroci
C. dobroci
dobrociom
B. dobroć
dobroci
N. dobrocią
dobrociami
Ms. dobroci
dobrociach
W. dobroci
dobroci
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ dobroć + (CZEGO) -
Zob. dobry