zadręczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zakłócać komuś spokój i doprowadzać go do wyczerpania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Całymi godzinami krążyłam wśród półek, [...] zadręczając bibliotekarkę pytaniami, co mam wypożyczyć. źródło: NKJP: Roma Linke: Moja biblioteka, Dziennik Słupski, 2000-07-28
	Kiedy był dzieckiem, mama zadręczała go lekcjami muzyki, aż wreszcie zrozumiała, że jest niezdolny, i przestała. źródło: NKJP: Agata Miklaszewska: Huśtawka, 2005
	Często zatykałam uszy, starając się zapomnieć, że on teraz właśnie zadręcza matkę z powodu jakiegoś drobiazgu, nieważnej, błahej sprawy. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
	- Zadręcza mnie poczucie winy - odpowiedział mi. - Za PRL-u zachowywałem się nie całkiem odpowiednio. źródło: NKJP: Jerzy Trammer: Miniatury polskie, Gazeta Wyborcza, 1994-02-18
	[...] zadręczał mnie lipcowy upał. Coraz straszniejszy, wysysający z człowieka nie tylko resztki soli, ale i całą chęć do życia. źródło: NKJP: Marian Brandys: Z panem Biegankiem w Abisynii, 1962

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadręczałem +(e)m zadręczał	zadręczałam +(e)m zadręczała	zadręczałom +(e)m zadręczało	zadręczaliśmy +(e)śmy zadręczali	zadręczałyśmy +(e)śmy zadręczały
2 os.	zadręczałeś +(e)ś zadręczał	zadręczałaś +(e)ś zadręczała	zadręczałoś +(e)ś zadręczało	zadręczaliście +(e)ście zadręczali	zadręczałyście +(e)ście zadręczały
3 os.	zadręczał	zadręczała	zadręczało	zadręczali	zadręczały

bezosobnik: zadręczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zadręczał będę zadręczać	będę zadręczała będę zadręczać	będę zadręczało będę zadręczać	będziemy zadręczali będziemy zadręczać	będziemy zadręczały będziemy zadręczać
2 os.	będziesz zadręczał będziesz zadręczać	będziesz zadręczała będziesz zadręczać	będziesz zadręczało będziesz zadręczać	będziecie zadręczali będziecie zadręczać	będziecie zadręczały będziecie zadręczać
3 os.	będzie zadręczał będzie zadręczać	będzie zadręczała będzie zadręczać	będzie zadręczało będzie zadręczać	będą zadręczali będą zadręczać	będą zadręczały będą zadręczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadręczajmy
2 os.	zadręczaj	zadręczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadręczałbym bym zadręczał	zadręczałabym bym zadręczała	zadręczałobym bym zadręczało	zadręczalibyśmy byśmy zadręczali	zadręczałybyśmy byśmy zadręczały
2 os.	zadręczałbyś byś zadręczał	zadręczałabyś byś zadręczała	zadręczałobyś byś zadręczało	zadręczalibyście byście zadręczali	zadręczałybyście byście zadręczały
3 os.	zadręczałby by zadręczał	zadręczałaby by zadręczała	zadręczałoby by zadręczało	zadręczaliby by zadręczali	zadręczałyby by zadręczały

bezosobnik: zadręczano by

bezokolicznik: zadręczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zadręczając

gerundium: zadręczanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zadręczający

imiesłów przymiotnikowy bierny: zadręczany

odpowiednik aspektowy: zadręczyć

Rz_osobowy	+	zadręczać	+	KOGO + (CZYM)
Rz_nieżywotny	+	zadręczać	+	KOGO

Zob. dręczyć