śmieć II - Wielki słownik języka polskiego PAN

mieć odwagę zachować się w określony, ryzykowny, niewłaściwy lub negatywnie oceniany w danej sytuacji sposób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

śmieć odezwać się, odmówić, przerywać, przeszkadzać, pytać, spytać, zadawać pytania, zapytać; narzucać, żądać; dowcipkować, krytykować, obrażać, żartować; nazwać, porównywać; uwierzyć; oddychać, odetchnąć, spojrzeć; dotknąć, podejść, poruszyć się, ruszyć się, wchodzić; zatrzymywać; marzyć
gdzieżby, jakżeby śmiał

	Ach, po cóż owijać w bawełnę - skoro On, Dostojny Rozmówca, okazał mi tyle zaufania, jakżebym śmiał nim wzgardzić! Straciłbym resztki szacunku dla siebie samego. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
	Zaniemówił. Oczy jakby mu znieruchomiały. I spokojnie, lecz z werwą, niczym rozkaz, rzucił: - Który śmiał coś takiego?! Niech natychmiast wstanie! źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
	Ab-Ram nie śmiał jej przerywać. Siedząc w bezruchu, wodził oczyma po świetlistym wzorze nieba i rozpamiętywał wszystko, co usłyszał. źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1996
	Jeszcze kilka lat temu nikt nawet nie śmiał marzyć o tym, że w polskich domach zagoszczą Siberian Husky, a co dopiero, że zdobędą taką popularność na Podhalu. źródło: NKJP: (rap): Z Syberii na Podhale, Gazeta Krakowska, 2003-11-13

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: śmiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę śmiał będę śmieć	będę śmiała będę śmieć	będę śmiało będę śmieć	będziemy śmieli będziemy śmieć	będziemy śmiały będziemy śmieć
2 os.	będziesz śmiał będziesz śmieć	będziesz śmiała będziesz śmieć	będziesz śmiało będziesz śmieć	będziecie śmieli będziecie śmieć	będziecie śmiały będziecie śmieć
3 os.	będzie śmiał będzie śmieć	będzie śmiała będzie śmieć	będzie śmiało będzie śmieć	będą śmieli będą śmieć	będą śmiały będą śmieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		śmiejmy
2 os.	śmiej	śmiejcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: śmiano by

bezokolicznik: śmieć

imiesłów przysłówkowy współczesny:

śmiejąc
śmiąc

imiesłów przymiotnikowy czynny: śmiejący

Rz_osobowy

+

śmieć

+

BEZOKOLICZNIK

psł. *sъměti, *sъmějǫ 'mieć śmiałość, odwagę (w staraniu o coś, w dążeniu do czegoś)'