bodziec bezwarunkowy

Pawłow stwierdził, że zwierzęta i ludzie pozostają pod wpływem bodźców bezwarunkowych (BB, np. pokarm, ciemność), które wywołują reakcje bezwarunkowe (RB, np. wydzielanie śliny, rozszerzanie źrenic), oraz bodźców obojętnych, które w szczególnych warunkach mogą wywoływać reakcje bardzo podobne lub identyczne z reakcjami bezwarunkowymi.

źródło: NKJP: Lidia Cierpiałkowska: Psychopatologia, 2009

Jedna z nich nawiązuje do Iwana Pawłowa i jego słynnych psów. Opisane przez niego warunkowanie klasyczne polega na skojarzeniu bodźca bezwarunkowego (np. pokarmu) z bodźcem warunkowym (np. dźwiękiem dzwonka).

źródło: NKJP: Marcin Pustkowski: Na lumbago, placebo, Polityka, 2007-11-24

By to sprawdzić, myszy poddano warunkowaniu klasycznemu, w którym bodźcem bezwarunkowym był wstrząs elektryczny, a bodźcem warunkowym towarzyszący mu dźwięk. Po takim „treningu” myszy zastygały w bezruchu, gdy tylko usłyszały dźwięk kojarzony z nieprzyjemnym doznaniem.

źródło: NKJP: Usenet -- pl.soc.polityka

Chodzi tu o proces, w którym bodziec warunkowy, po równoczesnym podawaniu go odpowiednią liczbę razy z bodźcem bezwarunkowym, może funkcjonalnie zastępować ten ostatni.

źródło: NKJP: Bartosz Bolechów: Terroryzm aktorzy statyści widownie, 2010