dama do towarzystwa

Starsza z aresztowanych, siwowłosa i niezwykle godna dama, okazała się generałową Alikin, porewolucyjną emigrantką z Rosji, gdzie jej mąż został powieszony przez bolszewików na gruszy czy wiśni. Druga, młodsza, Polka, Jadwiga Barcińska, była jej damą do towarzystwa.

źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1998

BARONOWA - Zabieram ją ze sobą. W jej sytuacji to jest najlepsze rozwiązanie. BARON - Z tobą? BARONOWA - Potrzebuję damy do towarzystwa. BARON - Ale czy ona potrzebuje ciebie? BARONOWA - Oczywiście, ten łajdak zostawił ją bez grosza. Prawda, kochanie? (Onka potwierdza skinieniem głowy) Na szczęście ja się nią zajmę.

źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 3, 1997

Przechadzając się jednak po mieście ze swoją angielską damą do towarzystwa, hrabina narzekała, że nikt tu nie zamiata, brakuje numeracji domów i tabliczek z nazwami ulic.

źródło: NKJP: Max Cegielski: Oko świata : od Konstantynopola do Stambułu, 2009

Olivier pracując z Monroe w filmie „Książę i aktoreczka” miał z nią spore kłopoty, do tego stopnia, że ją właściwie znienawidził. Bo to była osoba bez nawyków zawodowych: spóźniała się, nie rozumiała roli. Miała taką damę do towarzystwa, która jej tłumaczyła, jak powinna grać, np. jak zagrać fascynację na widok księcia.

źródło: NKJP: Gazeta Wyborcza, 1997-07-07

Ich dzieci miały niańki, bony z Francji i Niemiec, potem studia w Wiedniu czy Petersburgu. Panie Kotkowskie - zagraniczne damy do towarzystwa, do pomocy czy sprawunków (oprócz służby oczywiście), najrozmaitsze ubogie krewne, które miały we dworze dożywotkę.

źródło: NKJP: Joanna Siedlecka: Jaśnie Panicz : o Witoldzie Gombrowiczu, 2003