-
2.
kształt długiego, wijącego się pasma -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
kształty i figury -
- długa, szeroka, wąska, falująca; srebrna, srebrzysta, zielona, złota wstęga
- wstęga asfaltu, drogi, rzeki, szosy, wodospadu, wody; bandaża; flagi; dymu, iskier; glonu, ikry; ciasta; papieru
- coś biegnie wstęgą; otoczony, opasany wstęgą
-
Patrzał na leżący w dole kraj. Dostrzegł błyszczącą wstęgę rzeki i daleko na równinie ciemne pasma Lasu Jednego Drzewa.
źródło: NKJP: Maciej Kuczyński: Atlantyda, wyspa ognia, 1967
Książę Maksymilian wyciągniętym ramieniem jak gdyby wskazywał na błękit nieba. Przecinają ten błękit długie i białe wstęgi dymu - ślad po odrzutowcach, współczesnej Luftwaffe, ćwiczących loty wysoko i niedostrzegalnie.
źródło: NKJP: Mieczysław Kieta: Dziewczyna ubrana takżę w obozowy pasiak, ale nieautentyczny, prasa, 1968
Droga mu się dłużyła. Jasna wstęga betonowej jezdni leżała przed nim pusta i lśniąca od deszczu jak szkło.
źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
Na lśniącej bieli drogi cienkie wstęgi kolein znaczyły ślad przetarty z rana przez ludzi łowczego.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wstęga
wstęgi
D. wstęgi
wstąg
wstęg
C. wstędze
wstęgom
B. wstęgę
wstęgi
N. wstęgą
wstęgami
Ms. wstędze
wstęgach
W. wstęgo
wstęgi
-
+ wstęga + CZEGO -
słow. (zwłaszcza płn.) *vъztǫga / *sъtǫga ‘to, co służy do ściągania, wiązania’, rzeczowniki od przedrostkowych czasowników *vъz-tęgnǫti ‘ściągnąć’, *sъ-tęgnǫti ‘ściągnąć’. Por. ciągnąć