opowiadanie - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

krótki utwór literacki o prostej fabule i niewielkiej liczbie bohaterów, odznaczający się swobodną kompozycją

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

dłuższe, króciutkie, krótkie; tytułowe; debiutanckie opowiadanie; opowiadanie kryminalne; wczesne; satyryczne; znakomite opowiadania; opowiadania fantastyczne, historyczne
opowiadania Czechowa, Hłaski, Iwaszkiewicza...; grozy
opowiadania dla dzieci
opowiadania i eseje, opowiadania i nowele, opowiadania i reportaże, opowiadania i scenariusze; powieści i opowiadania, wiersze i opowiadania
autor, autorka; bohater, bohaterka; adaptacja, ekranizacja opowiadania; antologia, cykl, seria, tom, tomik, zbiorek, zbiór opowiadań
napisać; czytać, przeczytać opowiadanie; pisać; drukować opowiadania
debiutować, zadebiutować opowiadaniem

Nowe opowiadanie zostało przez redakcję zaakceptowane i szybko wydrukowane.

źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006

Był na etapie prób kreatywnego pisania i poprosił ją o przetłumaczenie opowiadania, którym zamierzał otworzyć sobie drogę na Zachód.

źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2006

Wkrótce moją wiedzę o jego twórczości poszerzyły lektury [...] wydanych w Polsce w r. 1948 zbiorów opowiadań „Pożegnanie z Marią” i „Kamienny świat”.

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

opowiadanie

+

KOGO/CZEGO

Zob. powiadać