rozruchy
-
publiczne starcia pewnych grup społeczeństwa będące wyrazem niezadowolenia, buntu i protestu
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- gwałtowne, krwawe, masowe; pierwsze; kwietniowe, marcowe; antyżydowskie rozruchy; rozruchy chłopskie, robotnicze, studenckie; rewolucyjne; uliczne
- rozruchy na Sycylii; w Gdańsku, w Poznaniu; we Francji
- demonstracje i rozruchy, strajki i rozruchy
- fala rozruchów; w czasie rozruchów
- rozruchy były, ogarnęły coś, trwały, wybuchły/wybuchały, zaczęły się
- organizować, wszczynać, wywołać; stłumić rozruchy; tłumienie rozruchów
- dojść/dochodzić, doprowadzić, prowadzić do rozruchów
- obawa przed rozruchami
- brać udział, uczestniczyć w rozruchach
-
W 1887 r. na uniwersytetach w Petersburgu, Moskwie i Kazaniu wybuchły rozruchy studenckie. Młodzież domagała się przywrócenia autonomii uniwersyteckiej i prawa zrzeszania się.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
O rozruchach w Gdańsku Edward Gierek dowiedział się nieoficjalnie z plotek, które pojawiły się w czasie obrad.
źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek : życie i narodziny legendy, 2002
W końcu miesiąca zapowiadane było podpisanie paktu przyjaźni i współpracy, a faktycznie sojuszu wojskowego. Tymczasem na parę dni przedtem i to właśnie na tą wiadomość rozpoczęły się gwałtowne rozruchy wśród ludności, do których przyłączyło się wojsko.
źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozruchy
D. rozruchów
C. rozruchom
B. rozruchy
N. rozruchami
Ms. rozruchach
W. rozruchy
-
Zob. rozruch