-
1.
książk. osoba, która występuje przeciwko innej osobie w jakimś sporze -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
synonimy: adwersarz
antagonista
przeciwnik
antonimy: adherent
poplecznik
stronnik
zwolennik
-
- polityczny; główny; wielki; ewentualny, potencjalny; dawny; mój, nasz... oponent
- oponent prezydenta; Pawlaka
- oponent w dyskusji
- oponenci twierdzą coś
- przekonać/przekonywać oponentów
-
[...] w rozmowach prezydenta [...] i jego oponenta [...] uczestniczył także przewodniczący parlamentu [...].
źródło: NKJP: Jagienka Wilczak: Znów pomogła piłka, Polityka, 2007-06-02
Media prawie niezauważalnie zmieniły swoją funkcję z informacyjnej na propagandowo- skandalizującą, czyli tabloidową. To one przecież celowo szczują i napuszczają na siebie politycznych oponentów, [...]
źródło: NKJP: Łukasz Salwarowski: Media zło-twórcze, Manko, 2010-01-05
Oponenci prezesa twierdzą, że to zwykły satrapa, który rządzi, jak chce, a jego władza jest realna, wręcz absolutna, albowiem jej instrumentem jest dobro najwyższej wartości - mieszkanie.
źródło: NKJP: Marcin Meller: Co ja mogę, Polityka, 2002-07-06
Jest mało prawdopodobne, aby oponentom prezydenta udało się przeforsować wniosek o odsunięcie Jelcyna od władzy.
źródło: NKJP: Jerzy Malczyk: Zjazd nie odwoła Jelcyna, Jelcyn nie rozwiąże Zjazdu, Gazeta Wyborcza, 1993-03-27
Speszony autorytetem moich oponentów pomyślałem, że może nie jest już powszechnie dziś pamiętane, że to Nietzsche ze swoim pisaniem stanowił natchnienie nazizmu [...]
źródło: NKJP: Krzysztof Zanussi: Obrazy i dźwięki, Polityka, 2001-02-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oponent
oponenci
ndepr oponenty
depr D. oponenta
oponentów
C. oponentowi
oponentom
B. oponenta
oponentów
N. oponentem
oponentami
Ms. oponencie
oponentach
W. oponencie
oponenci
ndepr oponenty
depr -
+ oponent + (KOGO)+ oponent + (CZYJ) -
niem. Opponent
z łac. oppōnens 'przeciwstawiający się'