antagonista - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

biochem. substancja blokująca działanie innej substancji lub pracę struktury organizmu odpowiedzialnej za przyswajanie określonego rodzaju substancji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

części ciała, elementy i substancje składowe

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

budowa i funkcjonowanie roślin

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

antagonista aldosteronu, receptora (jakiegoś), witaminy (jakiejś), kwasu foliowego, potasu, wapnia,

	W stresie wzmaga się wydzielanie adrenaliny - hormonu, który nie lubi się z insuliną, jest jej antagonistą. źródło: NKJP: Lucyna Krysiak: By móc cieszyć się życiem, Dziennik Łódzki, 2001-11-17
	Lit znajduje również zastosowanie w zapobieganiu chorobom serca w nadciśnieniu tętniczym. Jest także antagonistą potasu, którego nadmierna obecność w organizmie powoduje zakłócenia elektrokardiograficzne. źródło: NKJP: (szer): Dla równowagi psychicznej... , Dziennik Łódzki, 2003-12-27
	Wapń - pierwiastek synergistyczny w stosunku do magnezu na poziomie wchłaniania i antagonista na poziomie komórkowym. źródło: NKJP: Krzysztof Abramek: Witaminy, minerały i suplementy, 2008
	Promazyna jest antagonistą receptorów dopaminowych, a także jak inne neuroleptyki hamuje przewodnictwo nerwowe w układzie limbicznym i nigro-striatalnym. źródło: NKJP: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m2

+

antagonista

+

CZEGO

internac.

ang. antagonist

fr. antagoniste

niem. Antagonist

z łac. antagōnista

Od: gr. antagōnistḗs 'przeciwnik, rywal'.