Jak korzystać ze słownika?

warszawianka

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1.a mieszkanka

  • Definicja

    1.a

    mieszkanka Warszawy
  • Noty o użyciu

    Używane w nazwach placówek, klubów, zespołów czy organizacji znajdujących się na terenie Warszawy (lub w jej okolicach) i związanych z mieszkańcami Warszawy, np. Centrum Kongresowe „Warszawianka”, Ośrodek Szkolenia Kierowców „Warszawianka”, Zespół Pieśni i Tańca Uniwersytetu Warszawskiego „Warszawianka”.

  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Przynależność i podział terytorialny

    nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  mieszkanka
  • Połączenia
    • młoda, piękna; rodowita warszawianka
    • warszawianka z krwi i kości, z pochodzenia, z urodzenia
    • żona warszawianka; siostry warszawianki
    • mąż warszawianki
    • skraść coś warszawiance
    • być warszawianką
    • ożenić się z warszawianką
    • zakochać się w warszawiance
  • Cytaty

    Twierdzi, że obie – Kwiatkowska i Jarczyk – muszą być warszawiankami co najmniej w drugim pokoleniu, i to ze Śródmieścia. Mają też podobną barwę głosu, dość wysoką.

    źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007

    Rekordzistką wśród pielgrzymów jest 86-letnia warszawianka Monika Karbowska, która trasę ze stolicy do Częstochowy przemierzyła już 55 razy!

    źródło: NKJP: Grażayna Starzak: Oblężenie Jasnej Góry, Dziennik Polski, 2001-08-14

    Specjalnym gościem raciborzan była Wacława Piaseczna, rodowita warszawianka, która jako 14-letnie dziecko przeżyła powstanie warszawskie.

    źródło: NKJP: (MiR): Od Aten do Pekinu, Nowiny Raciborskie, 2008-05-13

    Przypomnijmy, że „łomiarz” atakował warszawianki w Śródmieściu i na Mokotowie co najmniej w trzech seriach - 9 kwietnia, 18 maja i 14 czerwca.

    źródło: NKJP: Anna Kacperska, Katarzyna Kęsicka, Bogdan Wróblewski: „Łomiarz”. Za kratami? Gazeta Wyborcza, 1993-11-25

    Tak jednak jest, gdy człowiek ożeni się z warszawianką. Ja oczywiście niczego nie żałuję, no może poza jednym - czystym powietrzem na Mazurach, gdzie się wychowałem.

    źródło: NKJP: Piotr Czostkiewicz: Krótka historia kolarza, dezertera, buntownika, Gazeta Wyborcza, 1993-04-14
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. warszawianka
    		 warszawianki
    D. warszawianki
    		 warszawianek
    C. warszawiance
    		 warszawiankom
    B. warszawiankę
    		 warszawianki
    N. warszawianką
    		 warszawiankami
    Ms. warszawiance
    		 warszawiankach
    W. warszawianko
    		 warszawianki