Wołam za nim, że nie wolno, a on nic. Chwyta za klamkę, a ja go w tej samej chwili za kołnierz i portki. On na mnie z pyskiem: Co pan sobie wyobraża, pan wie, kto ja jestem?
źródło: NKJP: Marek LUBAŚ-HARNY: Służbista wśród artystów, Gazeta Krakowska, 2002-02-15
Po posiedzeniu Jarosz skoczył do mnie z pyskiem, bo nie mogę inaczej określić jego zachowania. Wrzeszczał.
Dziewczyny, chyba siostry, owszem, były w pobliżu zawsze Pikusia, ale reagowały zawsze z pyskiem na wszelkie uwagi dotyczące postępowania Pikusia i z Pikusiem.
źródło: NKJP: Tamara Bołdak-Janowska: Rytmy polskie i niepolskie : opowiadań naiwnych ciąg dalszy, 1998
Jak to jest zważone, mówię? Proszę mi zważyć jeszcze raz. A ta z pyskiem na mnie, że chciałam ćwierć kilo, to jest ćwierć kilo i niech nie wymyślam, bo inni czekają.