-
1.
postrzegana negatywnie cecha charakterystyczna dla czyjegoś sposobu bycia, wykształcona samoistnie lub przejęta z otoczenia -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
hiperonimy: zwyczaj
-
- charakterystyczna, dziwna, niedobra, nieznośna maniera
- mieć manierę
- popaść, wpaść w manierę
- śpiewać z manierą
-
Kafielnikow na korcie jest coraz śmielszy, ale przy publicznych prezentacjach [...] ma dziwną manierę zasłaniania ręką ust, gdy ma przed sobą mikrofon.
źródło: NKJP: Wojciech Nowosielski: Tenis. Finał ATP, Gazeta Wyborcza, 1995-11-15
Nieznośna jest maniera wyszydzania, zniesławiania, poniżania każdego, kto pracuje w administracji rządowej czy samorządowej.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 26.04.1995
Charakterystyczna chrypka stała się już chyba cechą Malinowskiego - ballady Okudżawy też śpiewa z tą manierą, choć mógłby inaczej.
źródło: NKJP: Stefan Żagiel: Skąd tyle ognia w syberyjskim bardzie..., Tygodnik Ciechanowski, 2006-04-15
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. maniera
maniery
D. maniery
manier
C. manierze
manierom
B. manierę
maniery
N. manierą
manierami
Ms. manierze
manierach
W. maniero
maniery
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. manière 'sposób, maniera'
z łac. manuārius 'obsługiwany ręką, ręczny'