-
1.
głośne zawodzenie, będące wyrazem żalu, cierpienia, bólu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne -
- babski, kobiecy; ciągły, nieustający, nieustanny; głośny; rozpaczliwy, straszny, wielki lament
- lament człowieka, kobiet, matki
- lament i płacz, lament i zawodzenie; krzyk i lament, szloch i lament, żal i lament; skargi i lament
- lament podniósł się/podnosi się
- podnieść/podnosić; słyszeć lament
-
Z domu dobiegał spazmatyczny kobiecy lament, falami przechodzący w gardłowe łkanie [...].
źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
Nie reagował na słowa pociechy [...]. Nie słyszał głośnego lamentu żony. Ziuta wylewała rozpacz razem ze łzami.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
Krzyki bitych utworzyły jedną melodię wraz z wściekłymi przekleństwami strażników, lamentami kupców i ujadaniem psów.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lament
lamenty
D. lamentu
lamentów
C. lamentowi
lamentom
B. lament
lamenty
N. lamentem
lamentami
Ms. lamencie
lamentach
W. lamencie
lamenty
-
łac. lāmentum