-
stan psychiczny występujący w sytuacji, gdy w sposób dla nas niejasny czujemy, że coś się wydarzy i będzie to prawdopodobnie coś złego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia
-
- dziwne, intuicyjne; mgliste, nieokreślone; czarne, fatalne, okropne, ponure, straszne, złowrogie; dobre, radosne; nagłe; silne przeczucie; najgorsze, złe; własne przeczucia
- przeczucie klęski, końca, niebezpieczeństwa, nieszczęścia, śmierci; prawdy
- przeczucie kazało komuś coś zrobić, mówiło komuś, że..., nie zawiodło kogoś; przeczucia okazały się prawdziwe (słuszne, trafne...)
- mieć przeczucie
- tknięty, wiedziony przeczuciem
-
|
Przebudziłem się tknięty przeczuciem, że coś się stało. Człowiek ma jakiś taki zmysł... Od razu wiedziałem, że coś nie tak.
źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Nic, 2005
|
|
Nie wierzę, aby dopadło mnie coś złego, w tym szczególnym miejscu. Myślałam i o tym. Mam przeczucie, że wszystko będzie dobrze - z humorem bagatelizowała obawy córki.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
|
|
Złe przeczucia okazały się trafne, bowiem w wyniku ostatecznych ustaleń rekompensaty przyznano jedynie przymusowym robotnikom III Rzeszy.
źródło: NKJP: Niechciana historia, Dziennik Polski, 2002-09-20
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
przeczucie
|
przeczucia
|
|
| D. |
przeczucia
|
przeczuć
|
|
| C. |
przeczuciu
|
przeczuciom
|
|
| B. |
przeczucie
|
przeczucia
|
|
| N. |
przeczuciem
|
przeczuciami
|
|
| Ms. |
przeczuciu
|
przeczuciach
|
|
| W. |
przeczucie
|
przeczucia
|
|
-
|
+ |
przeczucie |
+ |
|
|
|
+ |
przeczucie |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
XVI w.,
SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 12.06.2014