homerycki śmiech

Zgromadzone panie wysłuchiwały tych wynurzeń z uprzejmymi uśmiechami, ale do mnie docierały echa homeryckiego śmiechu przetaczającego się przez „towarzyski Iwonicz” w związku z mrzonkami tej „niewydarzonej artystki” na temat jej rozwydrzonych synalków.

źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008

Mężczyźni boją się odrzucenia i chwili, kiedy niedoszła żona na propozycję małżeństwa wybuchnie homeryckim śmiechem.

źródło: NKJP: Anna Bielak: W świecie uczuć, Cosmopolitan, 1999

Zwłaszcza ów druk w „Zeszytach Literackich” budzić może tylko homerycki śmiech: wszyscy wszak wiedzą, jak dalece niszowym i pozbawionym jakiegokolwiek znaczenia zjawiskiem są owe „Zeszyty...”

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Historia i fantastyka, 2005