przymiotnik
-
w tradycyjnej gramatyce: wyraz nazywający cechę przedmiotu, odmienny przez przypadki, liczby i rodzaje, występujący w zdaniu jako podrzędny wobec rzeczownika
-
Używane jako termin językoznawczy i różnie definiowane w zależności od założeń teoretycznych danego opisu języka.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
hiperonimy: część mowy
-
- przymiotniki deprecjonujące, oceniające, wartościujące
- przymiotnik od (nazwy) miejscowości
- przymiotniki i przysłówki; czasowniki i przymiotniki, rzeczowniki i przymiotniki
- formy, odmiana, stopniowanie; stopień najwyższy, wyższy przymiotnika; nadmiar przymiotników
- motywowany przez przymiotnik
- użycie przymiotnika
-
Polska tradycja językowa wymaga, aby przymiotnik poprzedzał rzeczownik. Mówimy polski żołnierz, niebieski wazon, amerykański sen. Niestety, powoli normą staje się odwrotny szyk, coraz częściej przymiotnik bywa umieszczany po rzeczowniku.
źródło: NKJP: Póki co, nie jestem w stanie, Dziennik Polski - Pejzaż, 2003-04-25
Kolejną grupę tworzą przymiotniki odrzeczownikowe oznaczające cechę przedmiotu.
źródło: NKJP: Krzysztof Pawłowski: Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji. 2003
Trzeba podkreślić, że podklasa przysłówków jest przez Saloniego zredukowana do przysłówków niepochodnych od przymiotników, takich jak wkrótce, ukradkiem, na schwał.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Kilka nazw w formie połączeń z przymiotnikami własnościowymi nawiązuje do świata zwierzęcego, np.: Jelenia Góra, Wilczy Dół, Zajęcza Kępa, Koci Zamek (nazwa żartobliwa), Psina, i roślinnego, np.: Cisowy Potok, Dębowa Kłoda, Dębowy Zagajnik, Leśna Polana.
źródło: NKJP: Maria Koszyk: Nazwy terenowe wsi Gródek koło Gorlic, prasa, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przymiotnik
przymiotniki
D. przymiotnika
przymiotników
C. przymiotnikowi
przymiotnikom
B. przymiotnik
przymiotniki
N. przymiotnikiem
przymiotnikami
Ms. przymiotniku
przymiotnikach
W. przymiotniku
przymiotniki
-
Uniwerbizacja XVIII-wiecznego terminu gramatycznego imię przymiotne , będącego kalką łac. nōmen adiectivum
Inne znaczenie: bot. 'starzec zwyczajny'