-
1.
jęz. miłe dla ucha brzmienie wypowiedzi językowej -
[eu-fońja]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
hiperonimy: harmonia
-
- rytm i eufonia
- zjawisko eufonii
- wyczulony na eufonię
-
Na brzmienie swego języka, na jego eufonię i muzyczność byli wyczuleni prawie wszyscy [...].
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Telefony z Eufonii : felietony wygłaszane 1991-1992 w programie II Polskiego Radia, 1995
W nowomowie największy nacisk kładziono na dokładność semantyczną, a tuż po niej na eufonię.
źródło: Internet: rok-1984.klp.pl
Jednak przyznawszy pewien niezbędny stopień uproszczenia, umiędzynarodowienia i (dodałbym) indywidualizmu oraz eufonii – rzeczy, które esperanto już osiągnęło i przekroczyło – wydaje mi się oczywiste, że dużo poważniejszym problemem, któremu język mający pretensje do międzynarodowości musi stawić czoła, jest jego światowe upowszechnienie.
źródło: Internet: elendilion.p
Wypowiedź brzmi harmonijnie, można mówić o eufonii.
źródło: Internet: polonistycznie.info
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. eufonia
eufonie
D. eufonii
eufonii
neut eufonij
char C. eufonii
eufoniom
B. eufonię
eufonie
N. eufonią
eufoniami
Ms. eufonii
eufoniach
W. eufonio
eufonie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
łac. euphōnia
z gr. euphōnía 'dobry głos; piękne brzmienie'